 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| Primulas | 515 |
5 Nels ögls am stan amaras larmas d’adiou
E l’orma ’m turmaint’ün pissêr dulurus,
Quist podess esser eir l’ultim cumgià teis!
Disch in mai üna vusch chi na vol taschair.
La via davant mai ’s perd’aint il nüvel,
10 Intschert uschè cuorr’avant mai mis avgnir.
Misterius, mütschond sainza gnir ma stanguel
Vers il fatal e scognoschü term da pos.
O quant trist sun eu hoz! Eu guard inavo
O lös da ma infanzia, adiou! . . Adiou!
15 Atristà eu ils vez pac a pac svanir
Tras la plövgia sco tras ün vel da larmas.
1884.
| [p. 12] | Sulai d’inviern. |
Ün raz d’ sulai aint in ma chombra croda
Be sper mis let;
Debel sulai d’inviern chi na risçhoda.
Eu sun sulet,
5 Sulet e trist! Ingüna fatsch’amia
Intuorn na ’m staÜna
pac daletaivla cumpagnia
Es ün malà.
Eisters ’m asistan, bain cha serviziaivels
10 L’intern es frai,
Sainza vulair stögl ’m impissar süls flaivels
Razs da sulai!
| [p. 15] | Segn da not. |
La sçhürdüm vegn sur la verda
Val as stender, sur il god
El nel aier leiv as perda
L’ultim sun del segn da not.
5 Sü dal fond da la valada,
Chi ’s perderscha per durmir,
Ma ’s fermond, si’ adüsada
Vegla vusch fa l’En dudir.
33*
