Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/488

478 Giovanni Mathis

suplicas e larmas, e durante sês ans as det tuotta paina possibla per reuschir, e’ s fer onur in sa vocaziun tschernida.

El gnit quaista prümavaira, per passer qualche mais cun nus, ma saimper pü cu mê decis da ir darcho quaist utuon a Paris, e pü cu mê persvass d’esser ün di „Curunel“.

Eir il prüm temp ch’el eira arivo, ogni di stüdgiaival uras interas in sieus cudeschs chi trattan da guerra e bataglias, s’exercitaiva al duel, chaminaiva perfin per ir in let saimper al pass militar, e a maisa cu’ l sdun e curtè bataiva il tambur, sün sieu plat d’ zin e parfin üna damaun Nina curit ans dir, ch’el as’ vaiva straschinô sün crapenda, suot ün tôl, per vair che posiziun ch’el avess da fer pigler a sia armeda, scha l’inimih gniva per porter davent Schlarina.

Ma dandettamaing ün bel di noss Gudench füt sco transfurmô.

El mettet dvart sieus cudeschs, la spêda, il batter il tambur sü’ l platt d’ zin, e’ l pass militar per ir in let.

El comanzet a fer lungias spassagedas, ad esser pü trist e pensiv, e parfin suvenz sospiraiva.

Poch dis zieva però, da sas spassagedas portaival püschels d’ fluors a sa mamma e Nina, eira saimper rianto e plain d’ spass, tschüvlaiva „Eau sun üna giuvnetta chi am a ster alegramaint“e surtuot ans branclaiva bger pü suvenz e pü sten cu avaunt.

E tuots trais eirans in algrezchas e containts da quella benedida müdeda.

Ma duonna, quella dschaiva cha que sun las spassagedas, vzand la bellezza della natüra in tuotta sa pumpa, chi’ l faivan smancher Paris, „Curunel“, guerra e bataglias.

Nina quella füt pü aveduta, quella dschaiva:

Quistas brancledas continuas, quista tschera da beadentscha, quista buocha schladeda, chi pêra saimper ch’el stöglia ans dir qualchosa ù gnir our cu’ l sfrin, quist tschüvler „Eau sun üna giuvnetta,“quists spassins e vöglia da giuver con nus sco ün infaunt, tuot que crajè’ m pür, faun be ils spus.

Ed eau avaiva tuott’ün’otra opiniun, eau crajaiva sgür e tschert, cha nossa, taunt sauna salatta da randichels, l’avess pürgiô e calmô il saung, ed eir sa teribla smagna e passiun guerriera.

Ma bain bod savettans (ed eau il prüm) il motiv da quella benedida müdeda tar noss figl.

Üna vusch dutscha e possainta, avaiva clamô in sieu cour e nel cour da Deta: Amma! Amma! Ammess! Eau he destino voss’Uniun!

E quella vusch eira la sencha, la divina, la vusch da quel chi tuot vezza, redscha, guida e destina, la vusch da Dieu.