Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/478

468 Giovanni Mathis

Stupefat, pür zieva ün bun momaint

Gudench al dschet: Grazcha bap, per tieu giavüsch, e in prüm lö a’ t domand pardun, scha nun as he confidös dalun mia impromissiun cun Deta, ma sun sgür cha digia sest il perche, cioè cha poch a poch vulaiva preparer Nina per la dir que, saviand ch’ella sgür ans fess qualche scêna, aviand ella daspö cha sun gnieu saimper be gieu in testa d’am tscherner ella ma spusa e bain inclet qualche Signura nobla a richa.

Ma uossa d’im in che möd e três chi cha tü est gnieu a savair noss’impromissiun?

Bain spert Maschel Jannett avet quinto a sieu figl l’inter’istorgia della rimur ù visiun da Duri, lur spassageda la not, que ch’els vzettan nella stüva da duonn’Annetta, e cha zuppo nel talvo, el al vzet a passer três las sfalizzas dellas assas in lur talvo.

Schi, dal fuonz da mieu cour giavüsch cha’ l Segner as benedescha, dschet pü’ navaunt Maschel Jannet, ma vezzast mieu cher figl, cha que cha tieu bap disch adüna cha be Dieu redscha e guida tuot, e cha tuot ais dad El destino, as ho eir cun tè realizo nel pü ot gro.

Ed uossa vegn spert a clammer ta mamma, e se davaunza cha eir ella sco eau, avaro ün immens dalet, cha per compagna da ta vita, hegiast tschernieu sa figlioula, ch’ella voul bain sco ad üna egna figlia.

Pochs momaints zieva eir duonna Chatrina, cridant d’algrezcha, strandschaiva a sieu cour sieu amô figl e benediva il nouv pér, surtuot immensamaing containta, cha Gudench la dschet:

Vezzast mamma benedida, cha oramai nun as bandun mê pü, e nun part pü davent da nossa bella Schlarina, e sest cha eir las spassagedas cha tü’ m fetast ir, a vair la bellazza della natüra, in quaista stagiun, contribuitan a aumenter l’amur chi in mieu cour naschiva per ma chera Deta.

Cur cha Nina vzet ad ir Maschel Jannet, usche abunura tar Gudench sün stüva sur, as dschet’ la:

Ma che anguoschas po bain esser arivo, cha gia da quaist’ura vo’ l tar Gudench, qualchosa d’insolit ais sgür per aria?

Ma que füt bain pés, cur ch’ell’al vzet a saglir gio da schêla scu sch’el avess vaunch anns, e ün momaint zieva el e la duona patruna ir insemel sü per schéla riand e tschantschand suot vusch.

O granda püffa, ignorainta cha sun, as dschet ella bain bod, eau chi uossa poss bain dir da vair saimper e in tuot, pü dalönsch cu tuots oters, nun he sü’ l item momaint savieu que chi’ s passa?

Schi trida cuogna melprüveda, „que sun las confidenzas, schi las confidenzas, il pulschain ho finelmaing ruot il crös, e in quaist momaint ais cussü chi tschüvla, dsche’ m ün’otra, ed eir magari narra a lier, cha merit tuot.