 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| Il Curunel e las tratschoulas da Deta Petz | 453 |
O in amur dalla Sencha Trinited, amo figl lascha uossa d’ vart quellas gramazchusas, pecaminusas ovras, per mazzer e roviner la povra glieud, e chi saron tia rovina e la nossa.
Schi ma Nina, quista vouta a’ t d’un tout’ la radschun, dschet Gudenz soriand, tuot containt d’avair savieu cun ün’inozainta manzögna l’impedir da savair que ch’el faiva suot il tol.
Ma tü sest bain, cha in ün sulet di nun poss güst smetter tuots mieus adüs da sês ans, e tü hest bain vis cha gia er nun he let, ne’ tucho speda, e hoz fatsch listess, eau part dalun uossa, pass vi il piaunch dal Platz, vegn our da Champagna fin Samedan, e par Cristulais e Buottels tuorn a chesa, est containta, di ma Nina?
Ün dubi però, avet Nina, bainbod zieva cha Gudench füt partieu, Pü chi me se sgür da vair in touts affers pü dalöntsch chi resi tuots oters dschet ella, ma tüottüna in quaist affer nun vez güst tuot clêr.
Qualchosa d’insolit as passa tar Gudench sgür e tschert.
Nè er, e pêra nell’hoz nun ho’ l stüdgio, nè s’ho batieu alla speda cul tol, ed er e hoz darcho ais el ieu a spass, chi so mê scha que nun ais forsa la Signurina da Zuoz chi comainza al ir par la testa?
E cur ch’el ais gnieu suot our il tol eira’ l teribelmaing inbarazzo e balbagiaiva parfin in am tschantschand dal inimih, e zieva cur ch’eau l’avet fat la predgia, avaiva’ l ün giö, ün sfrign, üna vöglia da rir ch’el nun savaiva quasi zupper, e chi sgür vulaiva dir qualchosa.
Chi sò mê, scha forsa d’inua ch’el eira suot il tol nun as vezzan ils munts da Zuoz, ù il piz del clucher?
E hoz hò l’ dit ch’el vo a spass our da Champagna, Cristulais e Buottels, d’inua ün vezza fich bain ils munts da Zuoz cun las aclas, e las chesas giosom vschinauncha.
O mieu Dieu, que’ m pêra cha piglessans l’affer digia bainischem stipp.
Dsche’ m üna stria, vegn’arsa cha l’ais digia piglio aint per ella sainza niencha l’avair visa, schi, schi, el ais gia nella trapla, que nun po esser oter, perche per vair scha l’inimih gniss vers Schlarina, nun ho’ l bsögn d’ir as rampcher suot ils tols, dsche’ m ün’otra, cha que ais be sto üna bell’e buna s-chüsa, per cha nun sapcha que ch’el faiva suot il tol
Mo, mo, mieu Signur Curunel, sch’eir a’ t crajast fin, schi ans cognuosch üna, chi sch’eir nun ais stêda a Paris a’ t vendess aint in ün sach, a tè e a bgers oters.
D’üna maniera ù l’otra am rampch bain eir eau suot il tol, per vair que ch’ün vezza da lò.
Durante tuott’eivna, ogni damaun, nels momaints ch’el eira quasi sgür cha Nina nun gniss, Gudench giaiva suot il tol, ma a sieu grand
