Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/426

416 Caspar Bardola

CONCLUSIUN.

L’uman, eir principia d’incognit pajais
Si’ era terrestra, sco’ ls magis, ils trais
Ardits viandans lur viadi nel mond.
1300 Nel cour s’a famigl’as svillupa l’infant
Al bratsch della mamm’u in mez seis fradgliunz,
Guardant ils ogetts, chi al croudan nels ögls.
Pertot ais algrezia per el da giodair,
In chas’e sü’ l liber, pertot ais plaschair.
1305 Plü tard poi spassegia allura il mat
Sot chüra, u pür vi’ al man da seis bap
Pro oters plaschairs e pro oter dalet,
Con scriver e lejer in seis cudeschet,
Il che, disvillupa memorg’e tallent,
1310 Chi svessa l’impriman a star plü atent.
Rivà qua giuvnot schi s’augmaint il savair,
Egual sco seis physic a forz’e podair
Usche, ch’el as ris-ch’a plü ot refletar,
Sur chosa plü serio — ün oter giovar.
1315 El stübgia scienz’u abratscha l’artist,
Imprend’ün manster, u dafatta linguist,
Per ir nella vitta, seis pan per tscherchar
Usche, cha seis viver fin qui, füt — giovar. —
Ed uossa qua giuven va’ l oura nel mond,
1320 Sü’ l cuors della vitta pertot viagiand;
El ais, — u dess esser lapro bain guidà,
Per far ressistenza als mals — derasà —
Ch’invidan u taintan con tants labyrints
A pro, da curromper ils melders custüms.
1325 El fuorma famiglia, in mez bön e mal,
Ma’ l cours da s’a vitta ais saimper egual
Tessüda d’intops, — pro ingians e rampigns
Intanter umans traditurs e maligns,
Chi tscherchan intriguas semnand pertot nuvs,
1330 Co’ l extern dad angels e l’intern da lufs.
Pero, pro l’hom nöbel non tacha l’ascrögn
Siand, ch’el refletta e’ s tscherna il bön;
El segua la staila — sco’ ls magis contin
E riva qua tandem al punct seis destin. —
1335 Qua vegl e chanuos poi, s’ prepar’el containt