Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/416

406 Caspar Bardola

E stant nus in schnuoglias als razs da quist lamp
Amo qua per terra, schmortits e mancants,
Sentittan ün esser da forz’e vigur,
Chi svess penetret tras nos spiert e nos cour;
910 E tot animats spert alvettan in pé
Dschand: Segner! Be tü, vivifichast usche.
Sün que, schi udittan — ün tschert ingraziar
D’umans nella grotte — con simpel urar,
Dals quals — d’üna bocca s’udiva quel lod:
915 „Lodà si’ il Segner, il Diou Zebaoth.“—
E bainbod sortittan sett homens pussants,
Chantand psalms da grazi e d’algrezia güvland
Cha’ ls munts e la crappa fibrev’in strassun:
„A Diou dain la glorgia — umans d’unisonn.“
920 Da lur vestimainta, lur far e bastuns
S’ vezzeiva, ch’els füssan pasturs dels contuorns.
„E mera! Passand quists, s’udiva sur nus
Ün chant aint’il ajer del tot grandius,
Pro’ l sunn da possauna — dad angels tant blers,
925 Chi ferm rebombeva tras tot l’univers;
Qual chant s’ repetit per trais vottas medem
E saimper creschand — ogni votta plü ferm:
„A Diou nell ottezza la glorg’e l’honur,
In terra la pasch, als umans la favur.“

Melcher: 930 E stand nus surprais qua guardand vers il tschel,
Colpits dall’algrezi’ e d’al chant usche bel
Udittan, sco füss qua l’inter firmamaint
Dvantà ün orchester, da mill’instrumaints
Quals, tot in ün temp dettan aint a sunar
935 Ün opera serie, — usche singolar
Con recitativs e con arias tant net,
Cha svessa las peidras movevan respet.
Ach, che symphonia, dschet Chasper sot vusch,
Che forza armonica — quant majestus!
940 Che piano, che dolci, che forte, che girs
Tras tot las tonarts d’ün in l’otra preziss;
Bod presto, bod medio — sco pür rallentand,
Bod solo, bod tutti — pertot tanteraint;
Qui ais ün staccato e qua pü ligià,