Istess, al portettan nus tot ils respets 315 Dschand, esser collegas e na diplomats,
Collegas da stadis dalönsch nel Levant,
Chi giran, in tschercha del’Om - sapiaint.
Dal qual, üna staila ans haj’ avisâ,
Cha l’„Omni“s’haj’ uossa personifichâ 320 Naschand sco infant, pro algrezz’e confort
Da tot ils umans, — a felici lur sort.
Perciò, al giavüschan: Ch’El vögl inguidar
Ingio, cha nus possan dit „Omni“chattar. Herodas pero, pigliet sü sco requint 325 Quai, füss inventà per far crajer al mond;
Favland sainz’inclet our dal ajer nardats,
Schvultrand ils scripturs ed ils classikers tots,
Con tottas scienzas e stüdis profonds
Sco füss qua da chasa, versà e contschaint, 330 Pero, nus vezzettan fich cler, cha quel hom
Non cognoscheiv’oter — co solum il nom. Perque, replichettan a quist tamberlan,
Nus sabgian e pretschan ils docts — cur chi san;
Ma stant, cha la staila, chi que fa palais 335 Tot’uossa ans mossa, ch’ün raig sur ils raigs
Dals tschels qui sün terra ans si ’apparü
Pro grazia’ ls umans, tots — l’infant e’ l creschü,
Schi stov’ün que crajer — e bricha burlar. Udind uoss’Herodas da raigs a favlar 340 Mütit el, gnit — sblach, avveli e tot trist,
In möd, cha vezzettan: Ün spiert egoist,
Chi saimper refletta sün qualche intop
Ingio ch’ais possibel, per esser el tot. Amis, dschet el tandem: Eu sto confessar, 345 Ch’eu lur desideri non sa qui cusgliar,
Ma vögl pero spert redonar meis cusaigl
Dal qual s’ po savair, tot la choss’in detaigl.
Lapro, a’ Ls giavüsch da’ m s-chüsar, sco amis,
Scha eu qua in spass contradit Lur avis, 350 Que ais mi’ üsanza — ün debel, ün far,
Essendo — oponner pür maina al cler.
Plü ultr’ ls cusaigl da star qui, per fintant
Ch’eu tuorn dals cusgliers co’ l voglü sclerimaint;
