Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/378

368 Caspar Bardola

Nel üert er el pro sia spassegiada
Da minchadi subit davo’ l giantar.
Eu al clamet; subit ch’el det l’ögliada,
Dschet el: „Schi Hans, eu vegn sainz’auter far.“
Ün char patrun! Prudaint ed amiaivel,
Chi fa la vöglia da servir pro el;
Brich’ün pled grit, ne clangs u sdegns snuaivels,
Sco fan qui blers, non pass’ils lefs da quel.
Ils anns am passan qui sco füssan emnas,
Chi’ m para hèr, ch’eu sia gnü pro el;
Schabain cha quista chasa ha fatschendas,
Listess sun eu adüna sco in tschel.

Crist. Ün bun patrun guadagn’ün bun famaigl,
E viceverse sun tots duos in sbagl.

Lanz (arriva). Allegra Hans!
(Lanz a Crist.)

Bainvgnüd’in chasa mia!

Insolit, ch’ella vain ans visitar;
Eu sun surprais da la chattàr a quia.
Che ais seis desideri? Sch’eu poss far.

Crist. Üngotta, char signur! Passand da quia,
Pigliet la libertà da’ l salüdar;
Chattet a Hans, e’ l temp ans passet via,
Plüs uras sco’ n momaint con tavellar,

Lanz (con Hans). Almain cha tü la fettas compagnia,
Que’ m fa plaschair, cha füttas discursiv;
Cur sun absaint, stos saimper far uschea;
Il conversar proclama svess motivs.

Hans. Con tia lengua po ün bain discuorer,
Ma con la mia va que pü plan plan;
Listess fet meis possibel per promover
Ün san discuors, qual para plaschet bain.

Lanz (a Crist). Gugent vess assistü a cuorturella,
Sch’eu vess savü per podair star pro vus;
Ma er absaint, attrat da lungurella.
Chi uoss’as penta, ch’eu non er a chas’.