Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/375


Las Strias, Superstiziun e fantasia 365

III. Act.


I. Scena.

Christ. Lanz e Hans.

(Cristina entra e chatta a Hans, chi insolit as prepara.)

Cresc. Allegra Hans! Che ma has hoz in teista.
Cha tü per l’eister paras ’t’ preparar.
Con quista flaid’e co’ l gilet da feista,
Cilinder e’ l bastun per viagiar?

Güst. Ach chara tü! Cur Hans da qui banduna,
Cur cha seis ögl plü non domina tot
E guida la lavur sün la champagna
E chür’in stalla muvel e muvaglia,
Allura sta pür tschert, cha qui va zop.
Ün bun patrun ais Lanz, que ais ün anguel,
Ün hom pacific, scort e da pissèr;
Ma simils fats non chüra e non pens’el
Dafatt’üngotta, que ais meis affar.
Nus eschan dad’ün ann, compagns da scola
E saimper ans avain nus voglüds bain;
Sezeivan in ün banc, davo la roda;
El er’il prüm scolar ed eu il main.
Extrems, disch ün, as toccan tantas vottas,
Eir sch’els l’ün l’auter non s’ pon comportar;
Però nus duos sezeivan l’ün sper l’auter
En’ s abinevan plü co füssan frars.
Da quel temp, sas, non geva ün a scola,
Con ün sachet, sco van hoz il scolars
Con milli crits e milli chosas novas,
Chi güdan pac e sun be per stübgiàr.
Ün cudesch sul, contgnant la sapienza,
Portevan nus qua liber sot ün bratsch,
Sot l’auter bratsch ün legn, e pür ’na scrembla
Per metter fö in pign’a far il chod.
Que eran auters temps ed autras modas.