Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/372

362 Caspar Bardola

E l’ondular del nüvel nel clerglüna
Fa eir parair ün’ombr’a passegiar.

Cresc. Ach, schi signur! Per tschert, el ha raschun!

Güst. Persè! Nos ögl qui tantas già’ s ingiana,
Guardand las chosas, na per que chi sun;
E que appunto causa ch’ün ha tema
E non consult’il spiert e la raschun. —
Listess s’ingiann’eir tantas giá l’uraglia
Con precisar lasch chosas tras l’udir;
Culpida da spavent, ch’ün aud’e craja
Tot auter esser, sainz’avair motiv.

Cresc. El ha raschun, signur, eu sto convgnir!

Güst. Il vent, quel schübla nel chamin con forza,
Pressà dals mürs intuorn. E tras il gods,
Sur fouras, cuvels, vals, tras gripp’e fessas
L’orcan fa strepids trids, sch’el chatt’ils vöds.
E che fracasch udin nus dallas bestias
Sulvadas e rapaces, chi tscherchand
La not lur victo u lur praja, giran
Pertot intuorn, bragind e’ s baruffand.

Cresc. Ün tal fracasch sto far a tmüchs spavent!

Güst. Las vuolps e’ ls lufs in lur angoscha plandschan,
Üerland tuns melanconics sco ün chan.
Ils guis, quels mioulan, las leivras cridan,
E gual, sco füss la vusch dad’ün uman.
Ils schavraröls, ils püfs e las tschuettas
Con rosignols e plüs utschels nocturns
Sun qua, chi schüblan, güblan e repetan
Lur vegls bragizzis u resentimaints,
Usché cha l’ajer fibra da canèra
Con alt, tenor, sopran e bass profond;
E’ l god, chi schema, suosda e sospüra;
Tot natüral, ma singolar rimbomb.
E croud’allur il tmüch quatras in tema,
E non sa el lasupr’as decleràr,
Schi tema genuisch’amo plü tema,
Ch’el non cognoscha plü ün san pensar.