Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/369


Las Strias, Superstiziun e fantasia 359

Però fingia la saira he smordüm,
Siand la tema vezza las figüras
Pertot intuorn, sortind our d’ün chantun.

Güst. Il sömi del uman ais ün’algrezia;
Scha quel ais bel, schi serv’el a plaschair,
Scha quel ais trid, schi rend’el dobl’algrezia,
Cha que non ais vardà, ma ün stravair.
El ais e reist’ün spejel da deblezza,
Sü’ l qual la fantasia fa seis plan;
Ma l’intellet güdicha con tschertezza,
Que ch’ais vardà — e da vardà lontan.

Cresc. Na nà, Signur! La tem’ais’’na pussanza,
Chi avelischa tot il san pensar;
Ils nervs qua agitads da ditta forza,
Non laschan plü il temp per refletàr.
Ils ögls attrats, uraglias assordidas
Non audan e non vezzan plü il cler;
Uschè cha’ l spiert guidà da simlas guidas,
Non chatta plü sostegn e sto convgnir.

Güst. Que po dvantar sulet pro narramainta,
Guidà da debels e da paschiuns,
L’uman d’inclet in simils cass s’alvainta
Sü sur nardads, trand a cussaigl radschuns.
Ün sömi ais e reista saimper sömi,
Ün guafen sainza vita, ne contrast,
Ün spiert svaglià, ch’ais our da equilibri,
Qual as confonda, fand nel sön nardads.
Perque he dit cha’ l söm’ais’ün algrezia;
Scha quel ais bel, schi serv’el a plaschair,
Scha quel ais trid, schi rend’el dobl’algrezia,
Cha que non ais vardà, ma ün stravair.

Cresc. Oh char Signur! Ch’el s-chüsa l’ignoranza,
El ha radschun, radschun, eu sto convgnir;
Be ch’ün savess con sia sapienza
Adüna tgnair il fil, as declerar.
Il sömi ais e sto reistàr ün sömi.
Ün guafen sainza vita, ne contrast,