Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/364

354 Caspar Bardola

II. Scena.

Doctor Güst e Cresc.

Cresc. Siand m’ais sport a quia la fortüna
D’al incontrar solet, schi ’na parola.
El sà, cha giuvnas inexpertas sun
Sensiblas, e non suos-chna bain discuorrer,
Avant ’na compagnia lur radschun.

Güst. Plaschair, ma giuvna! Che ais seis disturbo?

Cresc. Meis anim ais battü e spet cussaigl.
Perque pigl meis refugi’ a sa persuna,
Ch’ais l’unic hom da merits nella val.

Güst. Pür sainza complimaints e sainza tema!

Cresc. La tema no’ m disturba nel discuors,
Siand ascult ün hom da buna fama.

Güst. Schi via! Ch’ella quinta seis remors.

Cresc. La quaglia d’hoz con sias profezias
Domanda casual regl’e contegn;
El sà, ch’ün vezza qui intuorn eir strias,
Striuns, dialas e da tant striögn.
Perquè desideresch, ch’el am cussaglia,
Scha cunter spranza eu vess d’intopàr.
Diou’ m stetta pro! a simla sort d’ canaglia,
Schi cò vess d’am contgnair per am salvàr.
Eu squass fingià, udind be a discuorrer;
E cur m’impais, schi trembl’eu dal sgrischur;
Il nom solet am fa spavent, ch’eu’ m mover
Non suos-ch ne di ne not dafatt’inglur.

Güst. Quels noms derivan nan del paganismo.

Cresc. Que’ m ais listess, Jüdaics, u pür Pajans.
A mai già fa spavent lur existenza,
E que ais tschert, la sect’ais avant mans.

Güst. Que sun amò da less temps las sumbrivas.