Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/349


Las Strias, Superstiziun e fantasia 339

Restet eu inavò a teis confort
E vögl speràr, cha mia assistenza
A’ t possa surleivgiar quist esser mort.

Paulina. Felice quella giuvna, chi qua eistra
As tscherna ’na compagna, sco es tü,
Chi gioda il plaschair, ma chi s’allegra,
Scha tot il po giodair, per tant da plü.
’Na sour es tü e na be ma compagna,
Que mossa tot teis far e tour a man,
Cha tot es cour, sco ais teis nom Corina,
’Na chara, chara giuvna da tot bain. —
A tai usche, poss confessar la chosa
O sia il motiv, chi’ m offendet,
Ch’eu stet davo soletta, fand’ na posa,
Tschögnet a tai; e tü promt m’as inclet.
Perciò a’ t quint l’affar tot, cler e net:
La scielta del spassegio am plascheva,
Però la compagnia non plaschet,
Siand cha quella dacontin favleva
Ed eu povretta mai non gniv’a pled.
Tü sas, cha’ ls richs sovent han que per moda,
D’avair contin, contin els l’aua d’ sort.
Finir e comanzar darcheu la roda
Ais pro ils blers l’üsanza da modest.
Que sun impertinentas compagnias,
Chi sainza tact, decenza u resguard,
Non pon cuvir il pled a lur amìas,
Las fand reistàr „minchunas“d’üna vart.
Con simla gliout non po ün ir las vìas,
Minchün ha dret del pled e vol sa part.
Favlar non ais ün gener nel comerci,
Ün gener, per il vender u cumprar,
Col scopo d’ün acquist ch’ün vess in vista, —
El ais e reist’ün gener da brattàr,
Perciò sto ogni ün podair favlar.

Corina. Tü has raschun! Favell’ais da natüra
Ün dun dat als umans ad imminchün;
Scha’ l mond la tgness sco raba da butia,
Allura gniss’ la marsch’in magazin.

22*