Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/271


Nouvas Rimas 261


Ün bütsch il vent dò’ l cler ovel
10 E vò poser nel god.
Eau crod in snuoglias, volv al tschel
Mieu ögl da larmas chod.

E sainza dir e sainza pled,
Eau ur, sco soul urer,
15 L’infaunt in sia giuvn’eted,
Cur verb nun sò former.

II.

Vers l’ot vò ’l chaunt d’ la lodoletta,
Vers l’ot s’adoz’il bös-ch pompus,
Vers l’ot ho ’l sguard la flur eletta,
Als razs del aster luminus.
[p. 100] 5 Vers l’ot straglüscha l’ova clera,
In ell’as spievl’il blouv serain;
Nel ot svanescha la tschiera,
Cha d’ temporel ho greiv il sain.
Con majested vers l’ot s’eleva
10 Il sun dels sains del bel clucher.
Collina, munt, vadret e greva
Vers l’ot as vöglina adozer.
Il mort repos’in quaida fossa
E smaunch’il muond e sieu soffrir,
15 Mo quella pocha terra smossa
Ans disch: «nel ot ais tout sorrir!»
E tü, umaun, in vzand tuot quia,
Vers l’ot, in sü il sguard fixer,
Perchè lier voust l’orma tia,
20 A quaist terrain, ch’ais passaggier?
Perchè cur tuot al tschel at guida,
Voust pos e pesch aquia chatter?
Nel tschel retschercha ti’ egida
E smaunch’il muond e sieu mel fer!

III.

Nel fuonz del mer il raig del di svaniva
E glisch sco spievel eira l’elemaint;
Il mariner tschantò dasper la riva
Sulet, chantaiva melanconic chaunt.