Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/246

236 Zaccaria Pallioppi

allur essans indegns da noss’origine divina, infidels a nos destin e meritaunts, cha’ l rimors della conscienza nun ans lascha pos.

14. Preferin la spina della vardet alla rösa dell’adulaziun!

15. Chaunta pür quaunt bel e rutino tü poust; nun hest però tieu chaunt nell orma, nun saro nell’orma in tieu chaunt.

16. Scha nun exista meglder ideel della güstia e liberted cu quel, chi’ ns revelet l’istoria, schi podains bain dir cun dret: „o povra, povr’umanited!“

17. Ils richs tendan displaschaivelmaing be memma zuond a lur vantag; perquè dovess il stedi pisserer be per ils povers.

18. La noschdet del pövel cognuschains il megl, cur languidains per sia favur.

19. Scha tuots dschessan fraunchamaing, cu cha las chosas staun, s’ammeglioressan in cuort temp diversas chosas.

20. L’hom ais reramaing uschè bun, co sieu nom, ma reramaing eir uschè nosch.

21. „Che ais quella persuna?“dumandaiv’ün avaunt ans, per güdicher con fundamaint dad ella; ma hoz vain dumando, que ch’ella ho, q. v. d.: quaunts marenghins ch’ella posseda, e taxo sieu predsch, abstrahand da fundamaint, be seguond quaists.

22. Chi nun perda la testa, udind u vzand tschertas chosas, ho da perder poch.

23. Quel chi temma la mort, ho pers la vita.

24. Trais chosas, ch’ün bada solitamaing be cur ais memma tard: il cossagl d’ün amih, l’admoniziun d’ün vegl ed il comand della conscienza.

25. Ils pü bgers amihs chattains solitamaing, cura tscherchains ils pü pochs.

26. Esser activ be per sieu sach, so ogni ün; ma brev ais quel, chi’ s stima fortüno, sch’el po güder al prossem.

27. Ün distingua trais sorts da crastiauns: il crastiaun da Dieu, chi remunerescha bain per mel; il crastiaun da crastiaun, chi peja bain per bain e mel per mel; ed il crastiaun da satan, chi remunerescha mel per bain. A quêla sort pertegnast tü, mieu frer? a quêla eau?

28. Nun dir tuot que tü sest, mo sapchast adüna que tü dist.

29. Pêsch cun se stess ais pêsch col muond inter.

30. Del bön, cha possedains, nun fains grand cas; taunt pü del bön però, cha nus perdettans.

31. Perche sun tauntas ovas uschè pitschnas, inua scattureschan, q. v. d. nellas montagnas? e percunter uschè grandas in lur cuors ulteriur, q. a. nel plaun? Regorda’t, frer, ch’ün ais sovenz meskin nella