Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/200

190 Singer


Voss prus maunins nun haun accumulô
10 Quel or, vêlen chi domina l’umaun;
Sieu cling possaunt nun ho nell’ brich tuorblô
Voss sömmis pürs in desideri vaun!

Dis fortunos! infanzia, quaid’aurora!
Flur, ch’in passand appaina l’hom respira!
15 Sömmi luntaun, ch’ün tscherch’e ch’ün adora!
Alaunt il pass — il temp vain ch’ün suspira!

In tieus prüms anns fluescha quaista vita
Sco’ l blov cristall d’ün ovel chi daletta,
Il quel ün tschel da sieu bel sain refletta
20 Cuorra quiet e simplamaing s’infitta;

Ma cur il temp vain a grandir sieu let,
Oters ovels el attir’in sieu cuors,
El dvainta bod allur’ s-chür e melnet,
Perdand sieu nom e las vivas coluors.

25

Repetir ils prüms vers.


[p. 15] L’or.

Tuot ais vaun sün quaista terra,
Chi vain bod ans cuvernir,
Tuot ais s-chür la glüsch chi sclera
Spunta pür nel avegnir!

5 Dall’aurora della vita
Alla tomba giains sco’ l vent,
E quel or chi cò’ ns infitta,
Lo’ ns banduna con spavent!

Schi, quels bains cha la fortüna
10 Per cuort temp ans ho dunôs,
Spess sun nossa disfortüna,
Cur dal els gnins separôs.

Spess l’avar allò sternieu
Sopra l’or ch’el ho prunô;
15 Cur el pens’al temp vendieu
Als tesors — ch’el s’ho dunô;