Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/199


Poesias 189


5 Sün chôdas êlas d’ fö
El svoula, svuol’, arriva
Darcho nel solit lö
Inu’ her ans spariva.

Imegna gloriusa
10 Da quel chi t’ho creô,
Cun colur müravgliusa
Il tschel hest pittürô.

D’argient e pür carmin
Hest tint il blov zindêl
15 Distais dal maun divin
Nel immens dom del tschêl.

Ünguott’ais uschè bel
Co tieu frunt cotschen d’or,
Aunz cha la not sün’el
20 Splaia sieu dobel flor.

Crudand quel sopr’il mêr,
Cun l’uond’as giovantand:
Per’allò naviger
In ün bel fö s-chümand;

25 Sieus razs d’ün purpur cler
Svolazzan süllas fluors
Cun ün sorrir taunt cher
Ch’ün smauncha lur coluors.

[p. 10] Als infaunts.

O, zarts rösers nell’innozainta chüna
Vus chi fluris be colla prümavaira,
Podessas vus a nus sorrir adüna
Et ignorer las larmas della saira!

5 Nel tener cour d’ün’amuraivla mamma,
Chi tscherch’a ler in vos s-chür avegnir,
O quaunts pissers per il cher bain ch’ell’ama!
Quanta dolur e led’in ün suspir!