Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/118

108 Gian Tramer

durante quaista cuorta stagiun as raduna allo, e da l’otra vart per tschercher qualche inscripziuns intuorn quaistas fontaunas salubras e già Sa vegl inno contschaintas. Con tuotta fadia ch’el s’ho do, non ho el chatto üngünas, pero ün rispettabel bun amih al relatet il seguaint:

„Nel recint della fontauna veglia minerela in St. Murezzan as rechattaiva üna platta d’ marmor nair, ida in töchs con la piglier our, e sün quella eiran incis ils seguaints vers latins:

Aspera quas quaeris lympas dant salubres,
Grata sub ingratis rupibus unda fluit:
Nunc alii Cereris jactent et munera Bacchi,
Omnis opes Tellus ducit ubique suas.

Büsinus, Silvaplanens, V. D. M. fec.,

ils quels as laschan tradür in romauntsch circa uschea:

Our d’aspers spelms sandet aqui fluescha,
In uonda grata, sün ingrat terrain.
Ils duns da Ceres e da Baccho pür ch’ün esultescha
Natüra dapertuot evr’il benefic sain.“

Il giuven Engiadinais l’ingrazchet per sa complaschenscha e returnet quella vota pü containt a chesa. — Ün’otra vota eir’il giuvon passagier instrado per ir in Bregaglia e gnit traunter Silvaplauna e Segl surprais d’ün temporel. Bletsch vain ogni ün poch gugent, usche eir il giuven Engiadinais brich, abain cha la plövgia mê non penetra pü inavaunt co fin sün la pel; perque fügit el in ün mulin, chi eira lo sper la streda, perche il nom „mulin“ho in tuot il muond civiliso ün bun cling, na usche bun pero in generel quel del muliner e dellas mulineras. Fand lo in quaist mulin il giuven passagier sias reflessiuns supra l’ora e supra la streda ch’el avaiv’auncha da fer, crudet sieu sguard sün ün’inscripziun chi’ s chattaiv’allo e cha ün muliner ün po malignet po avair lascho fer. Ella tuna:

Alla duonn’et al mulin,
Saimper mauncha qualchosin.

Forsa deriva quaist’inscripziun da temps pü vegls e scha’ ls mulins non s’haun müdos, s’haun forsa müdedas las duonnas, s’impisset l’ Engiadinais, e proseguit sieu viedi, büttand il solagl darcho sieus amabels razs gio sün la terra. Aunz cu passer la muntagna da Malögia volvet il giuven Engiadinais a Segl aint nella chesa da posta per fortificher ün po sieu stomi, perche que ais saimper sia maxima da metter ün bun fö in pigna aunz cu ir sur üna muntagna, e quaista maxima po el our d’experienza arcomander ad oters passagiers, saja ch’els passan nel temp d’ sted u particolermaing d’inviern; la maxima ais buna e proveda. Lo non