Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/107


Inscripziuns in Engiadina 97


          In ün oter lö della chesa legi’ ün il seguaint:

Dal luf sül feld non at fidar
Ne dal Güdeu sün seis gürar
E nell’dal preir,
Perche touts trais t’ingiannan eir.

Hommens chi ’s regordan dals temps pü antics e chi cognunoschaivan las circonstanzas e las relaziuns da medems, requintettan al giuven Engiadinais, cha tuot quellas figüras e quaistas inscripziuns vi a quella chesa avaivan da pü bod ün particuler senn et üna particulera significaziun, congiuncta con ironia, il che muossa cha quel chi l’ho fabricheda u renoveda, non eira güsta do gio sü ’l nes.

Ün po pü in sü per la vschinauncha observet darcho l’Engiadinais ün’otra rima, chi po bain servir ad ogni ün per regola, e chi spargness forsa bgeras larmas da rüvglenscha e bgers rimprovers, sch’ella gnis conserveda in memoria et observeda. Ella tuna:

In tuot teis far t’impais’il prüm
Que chi po sieuer sün la fin.

Ad ün oters vers latin, chi sto vi d’ün’otra chesa in Guarda, volaiva l’Engiadinas quasi passer spera vi e lascher sainza il noter, siand quaista lingua ad el incontschainta, pero zieva cuort refless dschet el in se stess: Tü voust tuottüna il piglier con te, sch’el non ais oter, schi ais el per sia vegldüna remarcabel e forsa ais co bain qualchün, chi so da ’t dir sieu managiamaint.

El il pigliet traunter sias notizias, e chattet vairamaing güsta nella vschinauncha püs co ün, chi savettan da ’l explicher il senn da medem, e pür uossa ais il giuven Engiadinais containt da ’l avair piglio, perche pü ch’el il legia e pü bain ch’el al plescha. Quel tuna:

Gaudes,
Agnosce Deum blandientem! tribularis,
Agnosce Deum amentantem!
Sive blanditur, sive emendat,
Pater est parans filio hereditatem.

Anno 1648.

Il che, scu cha quels chi l’inclegian haun dit, voul dir in romauntsch:

Hest allgrezia,
Arcognuoscha ch’ais Dieu chi’ t fo las charezzas!
Vainst tribulo, Arcognuoscha ch’ais Dieu chi ’t corrigia!
Saja ch’el at charezza o ch’el at corrigia,
El ais il bap, chi al figl prepara la hierta. 40

Rätoromanische Chrestomathie VIII. 1. 7