Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VII.djvu/67


Alchiünas Bellas et Nüzaivlas Histoargias 53

sieu solitt. L’di zieva ’s impissaiva Psyche, co chi’ella füs uschea separeda da tuota la glieud et nun as-chiaiva niauncha tschantscher cun sas sruors. Et dimena schi cumanzet la à crider et ’s conturbler fich. La noat seguainta dimena sia spus la concedet da tschantscher cun sas sruors, ma cun quista conditiun, chia ella suot paina dalla vitta nun dess sgunder lur cussalg, ni fer que chia gnivan a la dir. Psyche, bain containta, cumanda al vent zephiro ù fuoing, chia el des purter tar ella sas duos sruors [f. 36a] dalungia, que chi iscuntret eir. Sas sruors gnitten tar ella et la dumandetten, chie hom chi’ella haves? Psyche las aradschunet tuot et, zieva ün lung discuors chia d havetten insemmel, det la ad iminchiüna taunt or et peidras pretiusas, co chia pudaiven purter, et tres üna quaida ora las laschet ella darchio ir à chiesa. Mo quistas duos sruors cumainzen dalungia à scuvir à Psyche quista granda felicited et beadenscha, et ’s impaissen, giand per viedi, co chia ellas pudessen fer à la mner davent da lo et ’s metter ellas in sieu pe. Gnitten tres agiüd da Zephiri diversas voutas tar Psychen. Alla davous la dettane quist cussalg, chia nulla dess viver pü tar ün uschea sgrischus verm, sco chi eira sieu hom, et esser per saimper separeda dalla glieud et da seis gienituors, mo chi’ella des ünzacura cugnuoscher et imprender per cert, chie fuorma chia sieu hom hegia? La dschettan eir, chi’ella des ster à meza noat, dintaunt chia sieu hom durmiva, piglier ün facla et ün curte tagliaint cun ella, gnir no tiers il lett, inu’chi’el durmiva, et guarder, chie chi’el füs. Chiatta ella, chia sieu hom füs ün tel sgrischus monstrum, schi des la l’fichier l’courte il cour, piglier tuot il thesori our dal Palaz et turner darchio tar seis gienituors. [f. 36b] Psyche, ’s smanchiand da tuottas fidellas admonitiuns da seis marit, et da tuottas exhortatiuns chi’el la havaiva fat, sguonda il cussalg da sas sruors, et sto sü d’noat, ivida üna glimera, piglia l’curte nüd in maun et vain no tiers il lett. Et ve, co vset ella alhura, chia na ün sgrischus et horribel monstrum durmiva cum ella et eira sieu hom, sco chia sas sruors la dschaiven, ma que pitschen Dieu, Cupido u Amur, eira tar ella, ilquel havaiva mis gio sa pharetra, sas frizas et sieu balaster avaunt il lett. Cotres gnit ella uschea ischnuida, et la amur vers seis spus la craschit uschea fich, chia per temma nun pudaiv’la tegner pü la glimera, mo laschet d’schnuizzi gutter varsequaunts guotts d’oeli chiod sün il chiüerp nüd da Cupidinis, chia el cotres ’s aschdaschdet our et vset sa chiarischma Psyche, laquela eira infingio dad’el groassa fich, chi staiva avaunt el cun ün curte nüd in maun. Cupido, tres quist fat fich anguschagio, plaundscha fich la misiergia da sa chiera Psyche, piglia sas amas ordinarias, vo davent et lascha Psychen suletta. Laquela huossa per dulur et melancolia vulaiva murir, et peraque ’s bütet la aint in ün flüm. Mo Neptunus, Dieu da las ovas, per fer adachier à Cupidini, la tret dalungia our. [f. 37a] La bella, mo tuot