Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VII.djvu/63


Alchiünas Bellas et Nüzaivlas Histoargias 49

tuot dit, ’s chiatschet ella ün curte, chi’ella havaiva suot il squassel zuppo, aint il cour dschand: Eau cufes, chia mieu anim in quist fat eis sto innozaint, mo il chiüerp, siand chi’el ho indüro quista [f. 31a] verguogna et turpgienscha, schi des el eir indürer quista paina, aciochia üngiüna noebla romauna ’s poassa s-chiüser cun mieu exaimpel. Siand quist fat gnieu our traunter il poevel, eis taunt il bab Tarquinius Superbus co il filg Tarqunius Sextus gnieus chiatschos in exili, et zieva el nun eis gnieu üngiün Rag pü, mo haun regno ün temp ils Burgameisters. —

Nota:

O quaunt pochas Lucretias ’s chiatta hoatz in di, et chi dan(g?)!

L’Histoargia da Titi et Gisippi.

XXIII.

L’Academia dad Athen eis da temp velg steda zuond ludeda in tuot il muond, da tel soart, chia da tuots chiantuns dal muond gniven stüdents notiers quella, per imprender alo sabgienscha et bellas arts. Per quella causa tret eir davent da Roma per ir alo ün noebel principel juven, cun nom Titus Quintus Fulvius, ilquel, siand ad Athen arivo et siand sto poch temp alo, fet grandischma amicitia cun ün oter juven d’alo, da granda descendentia et zuond arich, chi havaiva nom [f. 31b] Gysippus. Quists duos stüdgiand insemmel, eiran saimper insemmel, et eira nomma ün’oarma in duos chiüerps. Mo à dvantet, chia Gysippus ’s inamuret in üna bellischma et noebla juvna, chi havaiva nom Sophronia, et alla davous ’s maridet eir cun quella. Poch dis aunz la noazza mnet Gysippus sieu bun amich et frer Titum cun se tar sa spusa. Co ’s inamuret dalungia Titus fich in la noebla Sophronia, giet à chiesa et’s malatet sten dalla amur, ne sas-chiaiva dir ad üngiün la causa da sia dulur et malatia. Gysippus, chi l’amaiva taunt co sieu egien cour, havaiva eir el granda fadia dalla malatia da sieu chier Titi, l’visitaiva adüna, et cun lung aruer et supplichier fet el taunt, chia Titus l’aradschuna tuot il fat. Gysippus, schabe chi’el amaiva sa spusa da tuot cour, schi darchio l’eira sieu amich aunchia bgier pü chier, et dimena schi l’admonit el, chia l’des esser conforto et da bun anim, chia l’vules ceder sa spusa. Sü sura s’cussagliane els et conclüetten, chia, cura la noazza cun Gysippo et Sophronia gniva ad esser [f. 32a] complida, des Titus ir . . . . à la saira tar Sophronia, impe da Gysippi, et esser seis marit, et uschea dess el Titus fer iminchia saira. Il di alhura vuless Gysippus fer taunt, co sch’el füs el il marit. Quist tuot füt drizo oura, et restet la schelmaria ün

Rätoromanische Chrestomathie VII. 1. 4