| 466 |
Petrus Dominicus Rosius de Porta |
|
scrits; sco p. ex. Testamaints, legats, & otras translations de beneficis de grand rilievo. Et chia quaista promission sia de tæl valôr, manifestà quel Præloquio tonante del Judisch chi sezza in Tribunale: SCRIVA! Cunbain tuot la S. Scrittüra ais Divinamaing inspiræda, & tuot que chi ais in quella, saj’ Historic, saj’ Dogmatic, saj’ Prophetic ais nüzzaivel ò per information, ò per reprehension, ò per consalation in la jüstia, sun pero in quella certs Puncts, & effatums, quæls il S. Spiert ho svess distinguieu sco cun ün NOTABENE. Tæls sun ils plæds da HIOB! avaunt quæls metta quaist proœmio: Ach gnissen scrits mieus raschunamaints. Oh ngissen els pür Stampos in ün Cudesch! Oh chi fussen in sempiterno intalgos cun ün scalpen d’ fier & cun pluom in üna peidra! & sun quaists: EAU SAIG CHIA MIEU SPENDRÆDER VIVA, & chia el vegn’á’ m alventær sü sür la puolvra, è mieus œls vegnen al vair, & brich ün oter. Da tæl sort sun eir quels chia la vusch giu da Cel inclamaiva à S. Joanni: SCRIVA, Beôs ils morts, cioe quels chi mouran in il Segner, perche els pôssan de lor fadias, & lor ouvras ils vaun zieva. Quels da noss Text sun eir dictos da quel chi sezza sün il Thrûn, Scriva! scriva ’ls; perche els sun d’ vardæt & fidels. Prommissions de Crastian solan manchær, oder per lor mutabilitæt & inconstantia: Oder per defett da potentia de metter in ouvra; oder per mancamaint d’Affection vers quæl al quæl las promissions sun fattas. Jngüna de quaistas Causas ha quia lœ. Nà l’INCONSTANTIA, siand el ais il SEGNER chi non s’ müda, il ALPHA & l’ L’OMEGA, il Principi à la Fin, saimper l’istess. Nà IMPOTENTIA; perche el clama las chiossas chi [fol. 10b] non sun & dvainten, el sezza sün il Thron, ha il Scepter in sieu maun, & a sieu cumand s’ mouvan ils Elemaints. Nà defet d’AFFECTION? perche el s’ declera d’esser noass Bap è sco tæl ais el tot inclino da dær hierta à sieus infants, d’esser noass Dieu confedero: & sco tæl s’ha ’l obligio da’ ns dær tuot que l’ho impromiss. Quaista ais la voluntæt de quel’ chi m’ho tramiss, conclüda noass Segner JESUS, chia quel chî craja in il Filg, hægia la vita æterna, & vegna sdasdo sü n’il ultim di. Joh. VI. 40. Segond la qualitæt de quæls chi prometten, sun las promissions certas ó main certas. Jls Edicts dils Raigs de Persia eiran irrevocabils! & Nus dessen dubitær della Parola del JEHOVAH, las promissions del quæl sun SCHI & AMEM, & sieus dons sainz’arüvlær 2. Cor. I. 20. Rom. XI. 26. O Nà lœnsch saja de Nus tæl dubi. Dieu non ais sco ün Crastian, dschaiva Bileam, ch’el mainta, ne sco’ n filg del hom, ch’el s’arüvla. Cur el disch üna chiossa, salv’el sieu plæd; & cur el tschantscha, schî mett el eir in ouvra. Num. XXIII. 16. Dimena ün fidel chi puo sün la fin de sia vita dir: Eau nhaig combattieu la bona combatta, complieu il cuors, & salvò la fé quel puo eir dir: Ora à’ m suprastô
