Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VII.djvu/453


La Præsenzia etc. 439

nom JESUS, quel salveder chi spendrarò sieu poëvel d’ogni fadia & ovra mela. Et in vardet divers sun stos salveders, sco cun tel elogio vegnien ornôs othniel Gedeon, Sam(f)[s]on, & ogni oter chi spendraiva sia societet our dsuot il maun dels oppressuors: ma da tels lur foarza derivaiva tuotta da quist suprem salvedar; & lhura; foarza humauna non s’extenda sün tuots bsoëngs: mo il sanct d’Israel, il Dieu confederô ais cun ün pled il salvedar in ogni necessitet & affliction. Il temp ngiss a’ m manquer sun obligio da dir cun Paulo requintant las miravlgiusas liberatiuns tres il maun del Segnier fattas, tres la potentia del quel ils fidels haun vendschieu reginams, operô iustia, obtngieu promissiuns, zuglio la buochia dels leuns, stuzzo la foarza del fœ, scampô dels tagliaints da spedas, & liberos our d’ogni extremitet: 1 con chie sparngiand il temp, vœlg subsister.

Houssa; alla parola d’ün galant hom s’ conceda tuotta fede cur ün sô ch’el ais in stedi da salver sia promessa: ma schi chie dschainsi davart la parola dal JEHOVAH, ils pleds dal quel non sun schi & nâ, inconstants dimperse SCHI & AMEN. 2. Cor. I. 20.? ad üna promission confirmeda tres ün iuramaint dess conster tuotta cer(r)[t]ezza: & al Sanct d’Israël [p. 19] al Dieu confoederò chi’ ns assecurescha repetidamaing da sia benevolentia non dessen nuo tschanter fidanza? Dieu non ais sch’un crastian ch’el mainta, dscheiva Bileam, ne un filg del hom, ch’el s’aruvla, deß el havair ditt una chiossa, ch’el non la fetscha, deß el havair tschantschô, & non salver sieu pled? Num. XXIII. 19. Davart Alexandro M. s’ legia chia cur dech il nom ngiva pronuncio schi chi spariva l’anim als inimis, e cont(t)[r]a crescheva coraggio als seis, causa chia sia præsenzia importaiva liberation: et nuo dessen sbaluonzcher, indubiter, chi sentin il sanct d’Israël svessa il Jehova il Elohim, chins clamma: non t’ tmair, tü est mieu: Eug t’ völg spendrer: Eug t’ völg clamer per tieu nom?

APPLICATIO.

Our da que chia n’ils pleds da noass Text havains considero, redunda per noassa information & deporto, quista regula: chi me nun dessen conter il Segnier bruntler a’ ns visitand el con disfortünas, malatias û otras fatalitets, saia via da noassa facultet, sia via noassa vita overo pilgiand davent da nus noass chiers infaunts. La raschun ais clera; siand chie hest chia tü non hegiast arfschieu? chi ius dimena hest da contradir al patrum, cura ch’el piglia inavous que ch’el solum havaiva do per giudair? Nus nâ usche: anzi siand savains chi saia ün Dieu, üna potente, iüsta, sapiainta e benignissima essentia chi hegia la directiun supra tottas chiossas in (r)

  1. Hebr. XI: 33, 34.