|
Il Glorius e felice stædi |
417 |
uschea medemamaing füssen pitschens infaunts in prievels contins; ed haun peraque sommamaing da bsœng d’üna particolæra chüra, la quæla lur fidel Pastur cun taunta esattezza, saimper üsa vers els; taunt pü, siand els ün ogget particolær da sia amur e benevolenza, scò appæra da que chi sto’ scrit nell’Evangêli da s. Marco cap. 10, 13. — 16. cioè siand ad El preschantôs pitschens infaunts, acciò ch’El ils tuchess, schi seis sculars brunclaiven a quels chi’ ls presentaivan: e Gesu aviand viss que, s’ sdegnet, e dschet ad els: Laschè ils pitschens infaunts gnir tiers Mè, e nu’ ls scummandè, perche da tæls ais il Reginam da Dieu: Eau s’ di in vardæd, cha chi nun artschaiva il Reginam da Dieu, scò ün pitschen infaunt, nun entrerò in quel. Ed ils aviand prains in Bratsch, mettet El ils mauns sur els, e’ ls hò benedieus: cò vain dit da pitschens infaunts, chi gnivan purtòs, e quant ch’els eiran da Gesu amôs; ma nell’Evangêli da s. Matteo cap. 18, 2. 3. observains cha Gesu porta eir particulæra amur vers infaunts chi chaminan, perche Gesu clamet tiers sè ün infaunt, el l’hò miss in mez seis Discipuls, ed hò dit, in vardæd di eau a vus, cha scha vus nun s’- müdais, e nun dvantais scò ils pitschens infaunts, schi nun gnis vus bricha ad entrær nel [p. 10] Reginam dels Cêls. Our da quaist s’ veza quaunt cha Gesu amma ils pitschens infaunts in mœd tæl, cha chi chi nun als sumaglia, nun voul El in sieu Cêl. S’ lêgia eir nell Evangêli da S. Matteo cap. 11, 25. 26. cha Gesu hò ingrazchô a sieu Bap, dschand eau t’ dum gloria e lôd, ô Bap, Segner del Cêl e della Terra, cha tü hæst azupô quaistas chossas als sabis ed inclêgiantaivels, e las hæst revelædas als pitschens infaunts; schi cert! ô Bap! perche uschea t’hò plaschieu. In quaists plæds vegnen ils pitschens infaunts opposts als sabis, ed inclêgiantaivels; e vain eir clæramaing dit, cha na als sabis ed inclêgiantaivels, hægia il Segner revelô las chossas chi appartegnen al salüd, dimperse als pitschens infaunts: Segue dimæna cha quel chi voul avair üna vaira salüdaivla cognuschêntscha dellas chossas chi appertegnen al salüd, hægia da dvantær sumgiaunt als pitschens infaunts, eir in üna sêncha simplicitæd, crajand las chossas misteriusas revelædas da Dieu, schabain ellas supereschan ogni umauna intelligenza; subvertind ils discuors ed ogni ôtezza chi leiva sü contra la cognuschêntscha da Dieu; e preschunand ogni impissamaint all’- obbedienza da Cristo. 2. Cor. 10, 5.
Nel numer dels Agnels da Cristo sun, per cert, eir quellas chæras povras ormettas, træs divina grazia, excitædas, e sdaschdædas our dal sœn del pchô, e sgürezza charnæla, bramusas e pisserusas [p. 11] per lur salüd; scò per exaimpel, quels audituors da Petro, chi eiran compunts in il cour, e clamaivan, che dessens nus fær? Fats Apost. cap. 2, 37. Ed eir quel guardiaun della preschun, cura clamaiva tiers als Apostels; che dess eau
| Rätoromanische Chrestomathie VII. 2. |
|
27 |
