Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VII.djvu/34

20 L’istorgia dall cavalier Peter et da la bella Magullonia

mnet davend adasc(h)us da bab et mamma. Zieva l’havair mn(d)eda in ün desert [. . . .] et surv[g]nit seis anells. Et noss Signer l ho zupa sia sandat infina chi’ell ngit in quai spitoll, perchie ll me nun ha pudio[u] es[s]ar legiar.“ Tras quells pllets inch[l]egiet la bella Magulonia, chia que eira siou cavalier et chier Petter, quell chi’ella vaiva uschea giavüscha. Mu ella cunttschaiva in tuot siou fer, et per granda algretia cumanzet ella a chridar. Inparo nun la s laschet aunchia cunoschar, mu pü miaivall chi’ella pudet, schi tschantschett ella cun ell.

Co chia la bella Magulonia cuntschaiva siou chier Petter et lg cufurtaiva i[n]cuntar sia chrusch.

Et dschett uschea: „Chier nöbell, vuss nun s des[s]as (f. 35b) scufurter, d imperse vuss s des[s]as vollvar via Diou sainza otar pis[s]er. Scha vus chllamais Diou in agiüt, schi nun vain ell a s banduner, dimperse voass suspirs vain ell a s exodir et que chia vuss ngis a giavüs[ch]ar, schi ngis a surv[g]nir quella chi s vaiva usche chier, que craie a mi alla fe. Co chia Diou s ho chiüro in voss grands privalls, chia vus vais indüro, Diou vain darchio a s agiüder; sc(h)o chia Diou s ho do bgier cuntuorbell, usche vain ell a s dar eir bgiera algretia, scha vus s fidais in ell. Per que ruve a Diou dacourmaing, chi’ell fatscha que, et eug völlg eir eug ruver a Diou per vuss.“Cur chia que Petter udit que cufört, schi stetal sü et l’ingratzchiet. Alura giet la bella Magullonia in quella basellgia et s insnuo[g]l[i]et gio et uret et ingratzchiet Diou, chi’el la vaiva fatta taunta gratia, chi’ella havaiva viviou da vair seis marit aunz co morir. Et cur chi’ella vet uro, schi giet ella et s llaschet fer üna vistimainta da regina, perchie ella vaiva daners avuonda. Ella vaiva bain imprais a dar aint, co chia la daiva fer, da co chi udiva a lla purter. Et fet puzagier sa chiambra süll pü bellg et cust[a]ivall.

Co chia la bella Magullonia as dett da conoschar a siou chier Petter.

[f. 36a] Cur chia tuottas chios[s]as fütan pinedas, schi gie[tla] tar que Petter et dschet: „Miou chier amich, gni cun me, perchie eug s he pino ün baing da laver voass mauns et peis, chi vain a(t)[d] es[s]ar bun, perchie eug he spraunza in Diou, miou craiedar, chi’ell vegna a m exodir et as far frais-ch et saun.“Co gietall cun ella in sia cambra, et lg fett santer gio et aspater allo infina chi’ella ngiva. Lura gietla in sia cambra custaivlla et s tret aint sia vistinainta da reina et s matet darchieu sü sia liadüra, sc(h)o l’eira peravaunt adüseda, chia nun la pudaivan vera otar co ls öllgs alfs et lg nes. Suott quella liadüra havaiva seis bells chiavells, chi eiran sco l or et la ngivan infin la snuoglia. Et giet tar lg cavalier Petter et dschet: „Nöball cavallier, saias legiar, aquia vsais a ster avaunt vuss