Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VII.djvu/23


Üna Historia da Alexandar lg Pitschan 9

nun as pudaiva salvar la vitta, et per que ais ell sa(t) smariou, nun ha imparo lascha cugnuoschar da üngiün. Ha uschea dallungia ordina, chia ll vegnan por(d)[t]adas chiartas, sco chia las ngis[s]an tramis[s]as da seis paiais, con dir, chi’ell stögllia dallungua es[s]ar in seis paiais, chia seis bap saia amallo. Uschea ais ell compariou avaun[t] lg raig et ha giavüscha licentia dad ir dalungia. Et lg raig l ha dat licentia, ma con quaist paick, chia in 3 eivnas saiall aco tar el. Uschea ais Ludovich im pres[sch]a ngiou davent et ais ng[i]ou in Egipto tar Alexandar, lg araig, et lg ha lascha a savair tuot ill fat, et ha dit, chi’ell stögllia ngir a cunbatar per ell. Ma be in quell medem di, chia lg raig havaiva ordina da cumbatar, schi havaiva eir Alexandar ordina las nozas da far. Alexandar ha ditt: „Eug nun se, co nuss vögllians far, chia lg fat nun vegna apallais, perchie, scha las nozas vegnan intardedas, schi vain il fat a savair, et scha tü stousch cumbatar, schi vainst sainza fall tü a ngir per tia vitta.“Uschea h[a]une ells ordina da baratar persunas, que ais, chia Ludovich stes in Egipto et fes las notzas, et chia Alexandar giess in la Persia a cumbatar. Perchie, sc(h)o nus havains ditt süsura, chia ells as sumgiaivan da persunas giüst l ün sco l otar. S haun uschea spartious. Alexandar ais ariva in la Persia [f. 48a] bee sün lg di termina et ais compariou avaunt lg raig et ha ditt, chi’ell saia alo suaintar sia impromis[s]iun, et scha l ais qualchie persuna, chi s(a)ia bain et hunur lg vögllian privar, schi chia des[s]an ngir avaunt et la far oura con la spada, s(ch)o chia d eira ordina. Sü sura ha lg raig raspondiou: „Huos[s]a cugnuosch eug, chia Ludovich ais ün braf guarer“. Et l otar di haune dallungua stuviou comparair seis inamits. Et cun lg prüm cuollp, chi’ell ha trat, hall büta et tagllia davent trais teistas, et tuots haun dit, chi Ludovicus saia inozaint. Co ais (h)lura Alexandar antro tar la figllia dall raig et ha lascha a savair ad ella tuot il fatt, co chi pas[s]aiva. Et ell ha allura dallungia partiou per ir in Egipta. Et dintaunt ha Ludovich fat las nozas con la figllia dall raig da Egipto, chi üngiün nun ha saviou otar, co chi saia lg raig Alexandar. Et in que ais arivo Alexandar in Egipto et ha tschantscha con Ludovich, et Ludovich ha ditt, chi el haia da contin hagiou üna speda trauntar ell et sia spusa in lett. Que ha zuond displaschiou a Alexandar. Ais dimena uschea Ludovich turna in la Persia. Mo la saira ha la raina, duona da Alexandar, dumanda, perchie chi’ell nun meta darchio la speda intrauntar ells. Mo Alexandar ais sustat dalla dumanda dalla raina et ha respondiou, chi’ell haia fat que per tschertas chios[s]as, las quall(a)as ella, per allura, nun sto savair, et chia qui zieva la dschara. Et sün aque la raina [s ha] gritantada et ha cumanza ad amar ün cunt dall raginam et havair in ödi Alexandar. Ella ha ordina, chi lg cunt vegna tar ella,