Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VII.djvu/21


Üna Historia da Alexandar lg Pitschan 7

davent et ais darchieu ng(ü)[i]ou tar lg raig. Qua hall chiata Alexandar, il qual eira infingia ng[i]ou tar lg raig. In aque s hall fat davent Ludovich dall raig, aunz co chi ngis usta vi maisa. S ha Ludovich atara gio et mis in sia lett, et veziand aque, Alexandar s ho inacurschiou, co lg fat eira, et giet tar ell et dschet: „O miou chier Ludovich, di m a mi, chi chi t maunchia“. Mo quaist, pers via, ha dit cun üna vusch da mort: „O mee pouvret, a mi am fo uschea mall, chia eug stöllg morir et nun ais üngiün metz da m agiüdar,“Alexandar ill dumandet ad ell: „Ing[i]ua a(d)[t] fa lg pü mall? Mo ell ha raspondiou: „Il cour am fa lg plü mall“. Alexandar ariaiva et dis: „Eug se bain, per chie at fa mall. Tü asch purta la spaisa alla fiplia dallg raig et ella t ha pllaia uschea fermamaing con sia bellteza.“Ludovich ha respondiou: „Ingiün me [f. 46a] nun havess pudia cugnuoschar pllü bain mia mallatia co tü, sco tü hasch dit Mo üngiün metz nun eis da m agiüdar, co la mort et sco ün pouvar eistar morir. Mo eir miou cour vain eir a m ngir tagllia in tocks et ngir fat üna fin cun mia vitta“. Ludovich dis ad Alexandar: „Scha tü nun vaintsch a mai bot in sucuors, schi stou eug bot morir!“Alexandar dis: „Schi daporta t da hom, schi t völlg per [ts]chert giüdar.“Et ais dallunga iou sün la platza et ha cumpra ün fatzöll pllain de perllas et diamants, rachiama con da tuotas sorts culluors, chia ün sumgiaunt da quells nu s pudaiva chiatar üngiün. Et l ha parta et dat alla figlia dall raig cun dir in tall mödt: „Nöblla principessa, quaist grond praschaint dun eug a vus. Na chi’all saia deng, chia vuss l artschaivas, vos[s]a persuna, ne chia eug l haia cumpra per mia causa, ma per causa da quell juvan, lg quall vuss vais viss et quall vuss llg havais fariou usche fich, chi’ell giascha amalla da mort, et scha vuss nun lg sucuris, schi stou ell hotz morir, et scha ell moura per la pllaia, chia vuss lg havais dat, schi havais fat et fais ün grond puchia et nun pudais spatar vantüra.“Mo ella ha pigllia lg cram[a]ig et ha respondiou: „Ô Alexandar, tü nun des[s]ast giavüschar que per dignitet da cavallier, la qualla tü hast. Guarda chia tü nun giavüs[ch]ast pü da quellas chios[s]as suot paina la vitta!“— Alexandar ha fat revarenzchias et ais iou davent et ais turna tar Ludovich et ha dit ad ell: „Saiast [c]ufurta, perchie chia d - he chiata la masdina per tia mallatia“. Ais darchieu iou Alexandar et ha darchieu cumpra ün cramaig, lönch plü custaivall co l’ottar. [f. 46b] Ais turna et l ha prasanta ad ell[a] principes[s]a. Ella s ha smürav[g]ll[i]eda da que cramaig et ha dumanda ad ell: „A noma da chi am dasch quist?“Et ell ha raspondiou: „A noma da Ludovich.“Ella s ha arianteda et ha dit: „Chiar Alexandar! perchie nun guardast da drizer oura ills fats per te, aunts co per otars?“„El ais miou bun amich et cumpaing, ma per ün bun amich as asto mettar na