Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VII.djvu/182

168 Üna autra

Daspo chi’ Ellis hvet compli
30 Sia vitta aqui sün terra,
L ha Deis pro nil tschel büt sü.
Il tramet ün care,
Cun car e chiavaus scol fö lüschaint.
Usche l profet da Deis tras aint
35Cun orma e corp a tschele.

Cun orma e corp sche tras el ainte
A tschel pro Deis in gl(i)üargia,
Per dar ün cler amossamaint,
E ns mnar saimpar a memörgia,
40 Chi’ nuo vegnen baut eir no segiür
[f. 26a] Cun orma e corp pro Deis a ngir
In il iuvnessan di.

Ls scollars Eliam vis han tgnü,
Pro Christ sul mont paglvair,
45Chi vet bler ons vivaunt vivü.
Cuntot nun den, no tmair:
Ünna autra vit ais, in varda,
Ingio Ellias viv’e stâ.
Christ ins l ha guadagnada.

50 Ellias, ant chia l mund hag[i]’ fin
Des dchieu qui naun turnar,
Chi’ l(a) [a]quel[s?] dis, dig cul plet divin,
Struffaig’il seis mal far.
Mo l prus, fidel, sonch hom da Deis
55Lönch huossa ha fat l ufici seise,
Ne ais la fin dalönsche.

Quel chia quaista canzun cantatd,
In Deis ais bain soeglad,
Sia spranza in Chriest hal sul tschantat.
60 D quai stegn ell cuffortat,
El rouga a Deis da cuor ed fai:
„O Segner ve e maina a mai
Ngio hoss’Elias viva!“