Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VI.djvu/558

540 Jacobus Anthonius et Nicolaus Anthonius Vulpius

8. Ils monts sun ids in aut: e las vals s’han laschadas gio à bass, in quell lö, chia tú las havevas sœllgâ.

9. Tü has miss ùn term, or dsur il qual e nu vengen a passar: e nu vengen a turnar a cuvernar sut la terra.

[p. 294] 10. Tü fas bullgir ora fontanas, chi vengē flúms, chi currē gio tanter ils mōts.

11. Or da queus baiven tot las bestias da la cuttúra, & ils asens sylvadis rumpē lur sait.

12. Spær queus havden ils utschels dal tschels, & or da mez la rama cantã eus.

13. Ell incrennga ils monts gio da sias camras: La terra vain plaina dal frùt da sias lavors.

14. El fa pruir ora herbas per il muvel: E ravitschas à servezi dal crastian: Et il nudriamaint fa nell ngir or da la terra.

15. Et il vin, chi fa leger il cor dal crastian; à far la fatscha lùschainta cun il öli; e pan, chi cufforta il côr dal crastian.

16. La bosca da Iehova vain sadullada: Ils Ceders dals Libanus, chia tú has implantâ.

17. Perche, qua fa l’utschlamainta, lur ngieus, & las ciconias, chi 20 han ils pinns per lur loschamaints.

[p. 295] 18. Queus auts monts als camotschs; & ils spelms sun il zuppel á ’ls cuniculs.

19. Sün seis temps ordinaris hà el fat la Lüna: Il solai sâ ingioir davo gio.

20. Ell fa scùr, e vain la not: In quella lura struzchen ora tot las bestias dals guauts.

21. Ils leuns juvens sbrügen davo la catscha; & a tscherchiar lur da viver da Deis.

22. Il solai leva, turnen aint, e s’giaschainten pro lur luschamaints.

23. Lura vain ora il hom pro sia lavôr: & pro sias fatschendas infina a la saira.

24. Quant grondas mâ sun tias lavôrs o Jehova! Totas chiaussas has fat cun granda sapientia: Plaina ais la terra da teis dons.

25. Quell grand, e larg mâr: Qua sun bestias, chi struzchen zainza numer: & limargias pitschnas, cun las grandas.

[p. 296] 26. Sün quell caminen las navs: Il Leviathan, chia tú has formâ, chal chiova in quell.

27. Totas chiausses guardan sún tai, chia tü las dettas lur da viver a seis tēp.

28. Tu das, & ellas clegen aint: Tù avras teis mã, e vengē plainas da tot bön.