 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| Cantica | 519 |
In tuot’teis bsœngs, scha tü pustüt,
Cun fe quel clamast in agüd.
65Sur oters nun dest tü guardær,
Quels per sdêgnær, u per taxer,
Perchê lur mãchiamaints tuots haun,
Chi sdêgna ’l prossem nun fo bain.
T’inguarda da glieud fôsa zuond,
70Perchê d’fusdæt eis plain il muond:
Sü ’l muond fidær te scha tü voust,
Cun dann e tuorp restær schi stoust.
Vo ziev’il jüst, que ch’eis drett fo
Sch’tü bê per que nun vainst lodô
75Da tuots: Perchê fand bain üngün
So fær chi plæscha à scodün.
Waun’eis la roba cu’ l danær,
Pertaunt sün quella nu’ t’laschær,
Perque ven el battieu dandet.
Stoust guerragiær, schi t’fid’in Dieu:
Mu ama pæsch in il cor tieu.
85Ün chi cerchiess laing da d’havair
Cun te, schi tü dest d’chio taschair,
Schi ’l leivast vi l’occasiun,
Ch’el da t’tachær nun ho chiaschun.
Zainz’oter da spettær ch’ün ho
90Suainter ch’ün s’ho damanô:
Pertaunt te rend’à ’l Sêgner vair,
CONCLUSIUN.
A’ noss vair Dieu, da ’l quel tuot vain:
95Lodæda saja sia buntæt
FIN.
