Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VI.djvu/230

212 Gian Peidar Schalchett

paun, scho par ilg prum, & chia que chi ais ilg chialisch ho figura da vin scho par ilg prüm.

M. Vscheia ais chia in l’hostia reista la figura, & eir la culur, & la sauur dal paun chi eirra in prum, ma & nun ais la sustanzia dal paun chi eirra in prum: & vscheia suòt la figura dal paun nun ais paun: ma ilg coarp dal segnar: Et vòèlg dær vna sumaiglia par incler. Hauares vdi, chi a la Duonna da lot s’mudia in vna statua d’sel. Huossa chi guardaiua quella statua. ressaiua la figura dalla Duonna da lôt & nundimena quella nū eirra pu la duonna da Lôt: ma sæl suot la figura da una duonna: Et scho dimena in quella conuersin s’muda la sustanzia dadaint, Et reista la figura da duor; vscheia in quaist mysterio s’muda la sustanza interiura dal paun in ilg coarp dal Segnar, & reista da duor la figura dal paun, chi eira in prüm. Al madē s’dessa incler dal chialisch, & sauair, chia allò ais la figura, & ilg sapur, la culur, & vdur dalvin, nun ais par à que allò la sustanzia dal vin, ma ilg saung, dilg Segnar suot aquella spetie dilg vin.

D. Am sumaiglia chi saia vna grãda chiòsa ch’un coarp grãd sco eis quel dilg Segnar poassa stær suot vna spetie schi pitschma, sco eis quella da l’hostia u ibleda consacræda?

M. Elg eis uairamaing vna granda chiòsa: ma granda ais eir la pussaunza da Dieu, chi pò fær chiòsa plu grandas che quella che nus paun incler, & vsche Christus cura ch’el dis aint in sieu Saing Euangeli che Dieu pudes fær ch’un chiamel, ilg quæl eis vn animæl plu grand ch’un chiauailg pases tres una fora d’una guoglia, matet tiers, che quaistas choisas sun im pussibles als humens: mà, che â Dieu ais pussibel tuottas chiòsas.

D. Eau haues guged qualch’exaimpel par incler co ilg madem coarp dilg Segnar poassa ster intauntas Iblædas ch’is chiattan in taunts Autels.

M. I nun eis bricchia da bsoeng d’incler las marauaglias da Dieu, mà elg eis auuonga da las crair, siand che nus eschans tschearts che Dieu nun s’pò ingiannær, imparò s’uoelg eau dær un qualch’exaimpel par noassa consolatiun. Alg ais tscheart che noassa hoarma eis vna sula, & eis tuotta in tuotta la membra dilg coarp tuotta aint in la teista, tuotta in ils peis aschi tutta in la plu pitschna part chi saia dilg noas coarp â che marauaglia eis’ilg dimæna che Dieu poassa fær stær ilg coarp da seis filg in blearas iblædas, siand ch’el fó stær la mademma hoarma tuotta, & intera in tauntas, & vsche diuersas, & separædas parts dilg coarp? Is legia aint in la vitta da Saing Antoeni da Padua che ilg numnò Saing una vòtta ch’el predgiaiua in una (l)[c]itæd d’Italia fut chiatò par diuigna pussaunza d’esser in ilg madem temp in Portugal à fer à nu se quell’autra bun oùra. Par taunt schia Dieu ho pudieu fer che Saing Antoeni fus insemel in duos