Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VI.djvu/188

170

Chianzun da Plur II

[f. 9^b]                Co mæ ais que, pudess ün dir,

Chia l munt ls ho stuieu deschdrür?

55Foartza chia l haun hagieu stramanto,
U suott aquel memma chiavo?

Zuond brick que, ò vair fidel,
Mu l ais lg maun da Dieu, aquel
Chi ho, cun fær dær aint il munt,
60Vulieu vischder que poevel zuond.

Chie causa l hegia muanto,
Ns ais a nus zuond azupo.
Mu quaist savain nus tschertamaing,
Chia Dieu fo que tuott giüstamaing.

65Sieu plæd ns do ad incler:
Cur chi' el ais per chiastiær
Lg muond suainter noass vangio,

Schi ais adüna in causa lg pchio.

[f. 10^a]              Træs quel ais Adam, noas prüm bab,

70Our d Paravis chiatscho da fatt,

Dalg hüert da Eden schbandagio,
Da quel seinch stædi zuond privo.

Træs quel sun eir stos chiastios,
Aint lg diluvi cussümos,
75Quels chi vivaivan aint lg prüm muond:
Tuotts inguæl, pitschen e grand.

Core, Dathan et Abiron,
Et otter lur parain[t]s cun nom,
Sun træs lg pchio stos schmaladieus
80Et dalla terra travundieus.

Eir la citædt Hierusalem
Dalg pchio ais gnida à tæl des[s]eng,
Chia nun ais sto rasto

Peidra sün peidra, sco tuott so.

[f, 10^b]              85Usche ho Dieu, noass Signur

Vair, chiastio lg vich da Plur,

Cun bain chi' el seis secretts nun voul,

Ch' imminchiün sapchia dir.