Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VI.djvu/142

122 Lüci Papa

e vain à surffgnir que ch’el s’auuoira iminchia di: quel chi huondra sia mamma, s’metta in salff sco [p. 8] ün thesôri. Quel chi arguarda seis bab, vain ad hauair delett in seis infaunts, e vain à gnir exudieu in l’g têmp da sia vratiun. Quel chi huondra seis bab, vain ad hauair lungia vitta, e quel chi ataidla l’g Segner vain ad vbedir à sia mamma. Quel chi arguarda l’g Segner, vain ad hūdrer seis bab, e vain à seruir à seis bab & à sia mamma sco à Sgniuors. Cun granda pacientia hunura taunt cun l’s fatts sco eir cū l’s ditts teis bab & tia mamma, perche ella t’agiauüscha dalg bain, e sieu bun aröff arumagna in l’g dauous têmp. Perche la benedischiun dalg bab ædifichescha las chæsas dals infaunts, e la schmaledischiun da la mamma aruina l’s fundamaints. Nun t’ludær dalg schdegnamaint da teis bab, perche sia verguogna nun ais à ti hunur. Perche l’hunur dalg bab parturescha glüergia alg hom, & üna mamma schdigneda ais imprœpchiamaint als infaūts. Filg surleiffgia la vilgdüna dalg bab, e nun l’g dær gramezchia in sia vitta. Mu scha el giess in iffanzœgna, schi piglia per bœn, e t’parchüra cun granda diligentia da nun l’g schbüttær. Perche la buntæd chi vain adruæda cun l’g bab nun vain schmanchæda, mu vain à t’esser ün bastiun incunter l’g pchio. E vain à gnir s’algurdo [p. 9] d’te in l’g têmp da tia fadia, & sco l’g glatsch træs l’g sulalg, vscheia vegnen teis pchios ad alguær. Quaunt dischfammo ais ün chi abanduna seis bab? e schmaladieu dalg Segner ais quel chi sia mamma amuainta ad ira. Filg fo tias chioses cun bandusezza, & vainst ad esser chær ad ün hom ludo. Quaunt plü grand tü eist, taunt t’daporta plü hümil, schi vainst à surffgnir grazchia tiers l’g Segner. E sun tschert bgiers innauant & Excellents, ma l’s secrets vegnē scuuerts als bandus. Perche la pusaunza dalg Segner ais granda, & el suruain glüergia dals hümils. Nun tscherchiær chioses plü greiuas co tü, e nun tscherchiær narraschiamaing aquellas chioses chi sun plü hotas co tias forzas. T’impaisat senchiamaing aquellas chioses chia Dieu t’ho cummando, e nun saiast müraffglius in bgierras sias houres, perche e nun ais bsœng chia tü cun teis œlgs vezzast l’s secrets. Nun piglær pisêr plü co da tias fatschendas, e nun intraffgnir in plü guisas aque chi nun ais bsœng, per che e sun à ti appalantædas plüs chioses chi nun s’paun inclêr cun l’g intellet humaun. Perche bgiers ho ingianno lur vauna opiniun, & l’g nosch ingiuuin da lur sentimaint l’s ho cupichiôs. Scha tü nun hæst œlgs [p. 10] schi nun vezzast. Nun fær dimæna professiun d’ün qual cugniuschênscha, la quæla tü nun hæst. Vn cour vstino vain nolg dauous ad hauair mæl, e chi amma l’g prieuel vain à prir in aquel. Vn cour chi chiamina in dues vias nun vain ad hauair vintüra, & ün nosch cour vain á s’intuppær in aquellas. Vn cour vstino vain à gnir agrauo cun fadias, & l’g nosch vain à mantunær pchios tiers pchios. In l’g cussalg dalg superui nun ais