|
L’g Nouf Sainc Testamaint |
257 |
sun plü grêfs & plü fadius co l'g nos. Vn' otra part dian: ch' eau nu salua la dretta fôscha da scriuer nos laungaick. Ad aquæls ch' eau dun arisposta, ch' eau nun hæ sauieu ün milgra, per che eau nun hæ pudieu hauair, üngiüns cudesths ne chiartas chi saien stôs stanpôs ne scrits aquidauaunt in [f. ir] nos laūguaick, ne êr alchiün chim hegia sauieu intraguider, uschigliœ
num haues eau brichia trupagio ù spargnio da d' imprender. Vair' es che alchiüns oters s' intramettan da scriuer nos plêd, cun ün schert mœd, quel chi num plestha, par aquaista chiaschū chels adrouuen schert bustaps & accēs, quæls chi nu uignen adruôs in la leaūgia Latina, da quæla che la nossa parschenda, dsieua aquêla chi m'pêra nus daien er infurmêr la nossa.
Alchiüns oters dian: che nu s' possa ardür l'g testamaint in nos launguaick, per che, che nos laūguaick saia strêt & amanchianthûs. Chel saia strêt & amanchianthûs, aque ma cuntaint eau. Et es par quaista chiaschun chel nun es aquidauaūt sto scrit. Vnguotta taunmain nun el aunchia uschi stret, chel nu puossa aunchia commünamaing dêr ad inclijr ün oter laūguaick.
E nun es êr üngiün oter laūguaick chi possa intijramaing metter oura ün oter, [f. iv] ù che amaūchia ils pleds ù in phrasi, da sort che mæ nus cuuain in tuot. Et aque s'po uair ilg ardür l'g Latin our dalg Græc, ù our d' Latin, fêr Tudaisthck ù Lumbard. Alchiüns oters diã: che schi nos plêd uain scrit & stampô, che uuol esser chiaschun, che bgiers nu
uignen à trametter lur infauns ad imprēder ne Tudaisthck ne Latin, et allò tres uain ad arestêr grusêra lieud, in nos paijas. Quæl schi uschia füs, schi füs è mêl fat. Mu à mi sumaglia tuotta uia l'g cuntredi. Per chiaschun che füs incunter la natüra cura che ün sò ünqualchiosa à nu scherchiêr saimper da d' imprender plü. Per che la natüra humaunna ho adüna
aquaist uez, plü chella ho imprais taunt plu s' delett' ella da d' imprēder & da sauair. Bain er taūt plü che aquaista houra, do ün grand agiüd ad aquels chi uœglian inclijr l'g Latin, l'g Tudaisthck ù l'g Lumbard. Alchiün oters dian: che quaist, nu fatscha [f. kr] seruezzen oter co als ifauns pitschens l'g quæl schi uschia dês esser, schi num increschês darchio de la mia
fadia. Per che Christus cumanda che nus daien tgnair quint dals pitsthens, per che da tals saia l'g ariginam da dieu. Mu bain eau hæ spraunza che quaista chiosa saia in üttel à pitschens & à grãds. Per chiaschun schi bain sun alchiüns uschia amussôs chi nun haū bsūg d' aquaist, schi sun imperscho er bgiers da quels chi s'tignen à sauair ünqualchiosa, chi haun
grand bsüng da quaist. Per che è s'uaia uisibelmãg, che aint ilg lur fafler da nos plêd, chels impastrüglian aint ù Latin ù Tudaisthck da sort chels nu uignen inclijts delg pœuel, in aque chels appalainta lur ignuraūza à tuots, dauiand els imprender lur egiē laūguaick. Mu quaūt früt chi porta generelmãg à tuots à scriuer l'g nos plêd, nu uœlg eau huossa dir
| Rätoromanische Chrestomathie V. |
|
17 |
