 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| 256 | Iachiam Bifrun. |
par tuots adattô. Eau (nu) nu sæ sch’eau daia da bijnœf auisêr, ueziand che quaista chianzun uain tauntas uuotas chiantæda als suords, quæls chi à bijschœ uar azuoglian lur uraglies sco l’s serpains Aspides, par nun udir la uusth da quel chi inchiaunta à milgras chiosas. Aque che nus hauain acchiattô ils cudesths Græcs, chi sun sainza menda, hauain nus uuluieu in Latin, hauiand nus saluo taunt sco s’ho pudieu la püra nettija dalg pled Romaun. Par tæl sch’ünqualchiosa nu chiaunta sco la uijglia æditiun schinu daiē adüntrat pisser che aquella saia da nus blasmêda mu hegien uiuaunt cusselg da las nossas annotaciuns: alhura
giaien dsieua aque chi sumaglia ad els l’g
plü bœn. Aque taunt gieuer detten tiers
a l’hunestæd, che nu cundannen
aque chels nu cugniouschen,
quæl che gio ho ludo la
segonda: uuotta aquel plü
grand pastur de la ba
selgia. Liun l’g dij
schæuel. Sto
saun.
| [f. hr] | ALLA CHRISTIAVNA GIVVENTVNA D’AGNEdina, Jachiam Bifrun ù Tüschet, auuoira salüd, da dieu pædar três nos signer Jesum Christum. |
BAIN ch’eau pòs cuschidrêr che aquaista mia houra nu uigna da touts ludeda, & brichia sullettamang da quels chi s’incligien poick, dimperse er da quels chi saun ünqualchiosa. Imperscho parmur da que num’hæ eau mæ astramentò, ch’eau m’hegia taunt mais spargnio ne cun la fadia ne cun l’g cuost da cūplîr aquaista mia (suainter chella sumaglia à mi) bsügniusa lauur. Per che l’g mês pissijr es adüna sto aquaist, che l’hum saia culpaūt in tuots ses fats, da scherchier aque chi perprain uia a l’hunur da dieu, ne hauair temma daquels chi blêsman chioses hunêstas. Da quæls ch’ilg muond mæ nun es sto chialastria, & huossa n’[f. hv] es (cun pijs) plü abundaunza co mæ. Et gio perfin huossa, auns co ch’eau cūplêscha aquaista lauur, uaun qualchiūs d’aquels laschãd oura traunter l’g pœuel aquaists plêds. Vna part dian: che nu saia pussibel da scriuer indret l’g Arumaunsth, per che schi füs sto pussibel dalg scriuer, schi l’g hauessen êr nos uijlgs, quels chi sun stôs sappiains, scrit. Ad aquæls ch’eau arispuond: cun sappiains che nos uijlgs saien stôs, aque nu sæ eau brichia bgier, mu per che nos plêd nu s’possa scriuer nun es da crair, s’pudiant scriuer l’g Tudaistck, l’g Frãschosth, à ôtêrs lãguax quæls chi
