65 Et s’impissè cha vanited
A vus nun purterò bger nüz
Pü valaregia l’ümilted
Co üna chesa plaina d’ chüz.
Schivi da que ch’ingün ’s intria
70 Ch’ais ün proverbi miss in scrit
Superbgia vo bé anz co la ruina
Et cuostaregia ün grand fit.
A Dieu superbgia es displaschaivla
Et què in general da tuot
75 Ma auncha plü e ’la sgrischaivla
Tiers chi, chi non possed inguot.
Ma l’ümilted ais tanta bella
Chi la posseda ais bèo,
Sco quel nel muond ch’ais gnü con quella
80 Zuond cleramaing ans ho mussò,
Cha què saregia ün bun exaimpel,
Chi purtarò eir ün grand früt
Al spiritus et eir al saimpel,
Saron stimos d’havair virtüd.
85 Et s’impissè d’quella sentenza
Cha chi ’s adoz ’vain abassò
Et piglè quella a preferenza
Quel chi ’s abatta vain duzò!
Perchè superbgia e van dalet
90 Quels vegnan bod a passar via
Alura tuot in ün dindet
Ans reista bé gronda fadia.
Ma quel chi viv’in hümilted
Ho in sia orma ün vair pos
95 Et alla fin l’èternitet
In cumpagnia dels beos.
Ach schi fè uossa quella tscherna
Sco què chi disch quaista chanzun
Schi gnis a vair algrezch’eterna
100 Et a schivir l’aflicziun. —
