Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IX.djvu/202

188 Volkslieder.

95 Via algs spagnous tachiats,
E quels dalungua ruots,
Ed eir tuots sparagliats.

Ilg Düchia in quella giada
Ha tgniüd grond pisêr,
100 Chia la sia brajada
Nun stuess guinchir;
Alg Düchia aint in quell stuorm
Ha tgniüd gronda dolur;
Mo quel da solituorn
105 S’ha congiüstad hunur.

Cun queus ais stat finid,
Nun hal v’ lgiü bler pusar;
Dalungua vi ais yde,
Lg inami par tscharchiar.
110 Quel d’eira in ün vich,
Maz vain quel numnad;
A quella vouta ais yd,
Seis champ ha ’l ordinâ.

Üna part ha ’l fat yre,
115 Sün ün munt fat zupar,
Scha alg inimi less guinchir,
— — — veir s’ ratirar,
Par ch’els possan davoe
Ilg pass algs padimar,
120 E lgs dessan giu palg chiô,
— — — algs astramantar.

Lurra l’autra damaun
Intuorn alg rumper dalg dj
Alg Düchia chatscha maun,
125 Chia ell nun ha savüe.
Ilg fernimund ha pinad
Sia sudada a plü pudair,
Cur chi ell ha gnüd driza
S’hal vout intuorn a vair.

130 Hall viss nossa sudada
Coa quella deira pinada;
Ha dit: „Qui stain nuo fraischs“,
Ais tuot stat stramantad;