Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IX.djvu/192

178 Volkslieder.

O stets adje, vus, mes cheras fantschelas!
O jes ear giu a parige las selas.
25 O las selas sund bellas parigiedas,
O be, chia vus seias jfittedas.

O stets adje, vus, mes chers famalgse!
A jesen giu a parigie als giavals.
Als giavals sum bels parigios,
30 O, chia vus seigias iffitos.

. . . . . la mattevan si,
Da lautra vart cho la deva giu.
. . . la fadia la dunna spusa veiva,
Fin silg chiava . . . . . . gaiva.
[f. 17b] 35 Co gietanevan int a chi navant,
Schi anscuntret la si amur da Schons.
„O amur mia, o amur cher!
Nun vogst ti ngir a ma cumpangier?“

„In fin a Sursel i t vol acumpangier
40 Ad a la fossa i t ve a purter.“
Co arivetan sin cela Surselva,
Inguta bel nu la parev' ad ella.

Co ngita giu il sörel a serra,
„Bisema, filgia, chera dunna spusa.“
45 „O vossa filgia mena sum jeu steda
Ad ei er sprenza brigia da vingir.“

Co ngit i giu kinos e kinedas,
„Bisem, soer, chera dunna spusa.“
„O, vossa soer mena sum jeu steda
50 Ad ei er spronza brigia da vingir.“

Cla dunna spusa dev is da ver mel.
Cur cha vetten er bot mangio,
La dunna spussa dev ïs da sieu chio.
. . . . . . . . . . . . .

E cur chia vettan livrot mangia,
55 La dunna spusa füt . . . . sin bella.
O a las dus vetana sü par ella,
Ea las tres ta[r]netane [s]ü par el.