 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| 176 | Volkslieder. |
„Scha nun crajais a mai, ai, schi domandai ad ella!“
15 L’uster, quel mal uster, ah, quel füt eir dad our’üsch,
Quel füt er’ dadour üsch a tadlet tout que, ch’el d’ schet.
Qua gnit el aint ün stiva, zuond grit e malcontaint.
„Oi, schi tü schelm, oschi, che hast tü dat per pegn?“
„Per pegn la ha eu data üna tschinta da fin or,
20 Na tschinta da fin or, ai, e duos bels anels d’or.“
„Quai ant co quai laschar davantar, schi va tü pel mastral!
Schi va tü oura pel mastral e per sa mastralia!“
Qua fetten els sentenziar, ch’el füss ün poc ün bun;
Qua fetten els sentenziar, ch’el füss eir ün striun.
25 „Giallina, giallinetta, pür fa per mei vendetta!“
Vendetta, ch’ella faiva, chal sang per via curraiva.
130.
(Annalas XIV, Vital, p. 273/4.)
„O mamma chara, che mà dess eu far?
La mia marusa ha usche grand mal?“
„Sast, meis figl, che tü dessast far!
Piglia sunaders e fa ’la sunar
5 Suot las sias fanestras,
Schi crai ’la, chi sia mats esters.“
„O mamma chara, chi ais cugiò chi suna,
Uoi, avair ch’eu ha usche grand mal.“
„Uoi, figlia chara, que saran mats esters,
10 Uoi, chi non san, cha tü hast usche mal.“
„O mamma chara, güdà ’m vi sun balcun,
E laschà ’m vair chi quels mats esters sun.“
Sa mamma chara sün balcun l’uzet,
Seis amur char ebbain ch’ella vezzet.
15 „O mamma chara, it oura e rivi la porta.“
E qua vezzenna, ch’ell’eira tuot smorta.
„O mamma chara, it giò per üna zena d’ vin,
Ed ün plattet da meis biscutins.“
La mamma chara get giò per üna zena d’ vin
20 Ed ella get via sün seis scrin.
„Uoi, il cromai, cha tü m’hast cromià,
Dieu saja lodà, ch’eu ha fingià portà.“
„Uoi, giunfra spusa, ch’ la non dia quai,
Ch’eu stun con spranza, ch’ella porta plü co quai!“
