Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/967


Gianin e Marinella 959

eis dunque da totafatg inutil da çiançiar da quellas caussas tranter nus; quei eis mia irrevocabla resposta a vossa proposta.“

„Eis quei veramein vossa ultima resposta?“demandet el la giuvna cun vusch incerta, et affirmand quella, che ella non müdi sia opiniun, el s’allontanet, fagend ün inclin alla matta e promenet plü lonsch cun testa sbassada. Marinella, la quala haveva previssa questa scena, era leda, che quella era uss passada e se resolvet, d’evitar da qua d’invia il Sursilvan tant sco possibel, per non gli dar occasiun, da repeter sia proposta. Quel arrivet quella sera ün pau da tard a çeina e declaret al al ostier, che el vögli gia damaun partir per casa. L’ostier gli faget il quint, et el paget quel subit. L’autra damaun Marinella jet cun lubienscha (permiss) dels patruns ad Alvagni a messa, sperand che il hosp sei partiu, cur ella returni al bagn. E quei era er il cas; il Sursilvan faget gia mamvegl siu fagott e partit per casa, avant che Marinella era returnada da messa. Audind ella, che el sei gia davent, ella se sentit contenta e fortunada. Ella haveva uss da servir be a duas pauperas femnas malsaunas, las qualas ella tractava cun l’amieivlezza d’ün aungel. Otg dis plü tard partittan er questas duas curantas, et il bagn haveva negüns hosps plü cun excepziun da passants, ils quals frequentavan las fieras della contrada.

Paucs dis plü tard füttan scargadas las alps, et ils contadins jettan cun lur manadüras nellas alps per manar cun curvetts lur pulment a casa. Er l’ostier del bagn haveva ün bel muvel nell’alp, et il famegl vegnit la sera a casa cun üna granda carga pulment: bellas magnuccas (formas) d’ün excellent caschöl, blera stèra paschada (panch fresc) e divers çigruns. Uss las femnas havevan blera lavur in casa cun quests products dellas alps. La patruna e Marinella culavan piaun (panch) et implenivan ils brocs, ils quals ellas havevan svödai malamein durant il temps della stagiun. Il patrun compret aunc blera stèra paschada per far üna dretga provisiun da bun piaun culau [p. 255] per l’ann futur. Cur füttan finidas tot quellas lavurs, Marinella supplichet ses patruns per la lubienscha, da far üna visita a sia mamma a Salogf, e reçevet er quella per il temps da treis emdas. Pleina d’allegrezza ella faget siu fagott, summet sia moneida e se vezet in possess da passa 42 renschs. O quala allegrezza sentiva la buna giuvna in siu cor, da saver remetter a sia cara mamma ils früts de sia diligenza! Questa bella summetta era ün ver tresor per sia mamma Regina; quella moneida era il tribut d’ün cor infantil plein d’amur per sia mamma e ses frandegliuns, e stoveva sün quella er giascher la benedicziun del çel. E quala contentezza sentiva Marinella in siu cor e qual plascher, da saver vegnir in agüt a sia mamma! Ella partit per casa; ma se regordand da haver impromess üna visita a donna Gretta Bischlagna, ella volet il prim