Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/962

954 Gion Antoni Bühler

se desda la speranza, che la stagiun dellas flurs et odurs als porti levgiament e guariment. Las longas, tristas notgs del inviern sun passadas; il clar solegl penetrescha in lur stanzas da soffranza et ils vivifichescha. Els se ruschnan (struozchan) almeins alla fenestra per goder l’aria vivificanta e se sentan allura er ordinariamein infermii e meins mortificai da lur dolurs. Il spirt della speranza ha üna granda influenza sün l’organismus de lur corp mendus.

Ad Alvaschein seseva er üna femma, pallida sco la mort, sper la fenestra al solegl. Ella se pusava (pogiava) cun ün maun sün üna canna, il che indicava, che ella non sei ferma in camba. In l’auter maun ella teneva ün „paternoster“et orava da bass. Mintga mai ella schemeva dallas dolurs e suspirava inconter çel, sco sche ella implorass surlevgiament. Questa sofferenta era la donna Gretta Guetgin, nata Bischlagna, la mamma da Gianin. Ella pativa dad üna inflammaziun dellas giugadüras (lisüras) gia durant plürs meins. Ella habitava soletta sia casetta; ma nel ultim temps ella haveva üna figlia d’üna parenta per fançella, stante che ella era inhabla da far qualunque lavur. Cur ella voleva bandunar il letg, la stoveva la fançella vestir e la sera er disvestir; la paupera donna stava fitg mal. Il doctur, il qual ella haveva fatg clamar, la dava bein medischinas, ma quellas non operavan, e l’infirma, in pe da guarir, semper plü s’ammalava. „O fuss miu car Gianin a casa, che jeu il podess amò vêr avant mia mort!“suspirava la paupera donna; ma ella non haveva speranza da vêr plü siu car figl. Quel era ussa [p. 249] gia sett anns absent e la haveva ils dus ultims anns dau negünas novas da se. In tots quels anns ella haveva reçert be treis chartas da siu car figl, et üna gada haveva ella reçert 200 renschs dad el tras ün compatriot, il qual era repatriau e la haveva er notificau, che il vomi fitg bein cun Gianin e che el intenzioneschi da far üna visita a sia mamma. Ma da quel temps innà eran gia passai dus anns e durant quels la paupera mamma haveva reçertas zun negünas novas plü da siu car figl. L’ultima gada che il doctur la haveva visitada, el haveva declarau, che ella stoppi frequentar il bagn d’Alvagni; el speri, che l’aua da quest bagn la fetgi bein. Aschi prest sco il bagn sei avert, ella se dovei far transportar nel bagn e se profitar da quel tant sco possibel. La consigliand er il rev. sgr. plevan, dal qual ella haveva granda fidanza, d’obedir al doctur, ella se resolvet da far üna prova cun il bagn. Ella prendet dunque las disposiziuns necessarias, per saver s’allontanar da casa. La lavur da siu pauc funds ella surdet ad ün bun vischin, il qual s’offerit da far totas lavurs per üna bagatella.

Al principi da Sercladur (Giun) ella se mettet in viadi. Sia fançella et aunc üna comar l’accompagnettan. Il vischin haveva temperada üna