Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/942

934 Gion Antoni Bühler

Da quel temps ils humans vivevan plü simpel e quietamein. Lur plaschers eran la lavur e lur allegrezzas il prosperar de lur culturas. Per las vias la schenta mava fitg pauc, non stover. Marinella conoscheva Salogf, Zitail et il Curvèr e la Toisa cun ses pasculs e sias costas. Ils auters vitgs della vallada haveva ella be vis da lontan. Ella era però contenta cun sia sort.

La primavèra del terz ann da siu serveç de vetturin Gianin arrivet üna sera a Clavenna per cargar vin e returnar l’auter di a casa. Essend el ün giuven fresc e da stupenda comparsa, ün signur ester, il qual era quel di arrivau a Clavenna et allogiava nella vicinanza della osteria, nella quala ils vetturins da Lansch pernottavan, s’informet pro l’ostier, tgei giuven quest vetturin sei, d’inunder el sei e co el hagi nom. L’ostier haveva bein vis bleras gadas il Gianin, ma non il conoscheva plü exact. Il signur ester supplichet siu ostier dad ir a clamar il vetturin giuven, el volessi çiançiar ün pèr plaids cun quel. E l’ostier jet nell’osteria dels vetturins, cattet là il Gianin a meisa et il supplichet, da voler vegnir in casa sia; ün signur ester giavüschi da discurrer cun el. Gianin s’alzet subit e sequitet al ostier; quel il manet in üna bella stanza de sia casa, nella quala il signur ester se recattava. „Jeu hai la honur da presentar Gli il giuven, cun il qual El ha desiderau da plidar“, schet l’ostier e s’absentet, per non voler disturbar il signur.

Mi perdunei, miu giuven, che jeu vus hai stentau da far vegnir pro mei, schet il signur cun vusch amieivla, e cheu jeu prenda la libertad da vus far qualche demandas, sche vus mi lubis quei.

Jeu sun prompt da Gli respunder, che el mi vol dir, cun tgei jeu Gli sai servir, replichet Gianin cun tota ingenuitad.

Il signur continuet siu discurs, schend: Jeu voless bugen saver d’inunder vus essas, tgi sun voss geniturs e tgei vocaziun u mistregn vus haveis.

Gianin respundet curt e precis: Jeu hai nom Gian Guetgin; miu bab eis mort, che jeu era a peina treis anns vegl; mia mamma ha nom Gretta, nata Bischlagna, e habitescha ad Alvaschein, circa 15 uras da qua. Jeu sun uss il terz ann famegl pro ün miu aug da Lansch e fetg il vetturin per e cun miu patrun.

[p. 226] Ma quei serà üna stentusa e periculusa lavur da passar las muntagnas, postut d’inviern, remarchet il signur.

Schi, la vita da vetturin eis bein spinusa; ma jeu sun adüsau nellas muntagnas e non hai tema de quellas; sco cavrèr sun jeu bler girau per las muntagnas inturn e conoscha ils periculs, che qua sminaçian.

La curascha stat bein ad ün giuven sco vus, schet il signur; ma