Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/881


Il Novellist II 873

casa aschi inaspectadamein; cun quala dolur però sentittan ils ses il motiv de siu tard arrivo. Que vegnit allura concludiu, che Fabian dovei se tener zupau qua nella camanna per qualche temps.

Fabian haveva cattau qua siu infant, siu car Felix e haveva ine grandissema allegria cun quel. El tramagliava cun il piçen, sco sche el sez fuss aunc in infant. Sia allegria non dovet durar (cuzar) ditg. Dus dis avant siu arrivo nella camanna paterna era succediu il menzionau homicidi nella selva e dus dis suenter siu arrivo vegnit el allura captivau ingiustamein e mess in preschun a Lansch, sco vegnit requintau sura.

Il officier venezian e ses trabants allarmettan l’auter di la policia da Cuera e laschettan far caçia sin il disertur Vedrin. Ils policists della capitala anquirittan il fugitiv da pertot nella citad, però adumbatten, il uçe era scapau; era la sunadura, la quala era stada in sia compagnia, laschettan els anquirir, mo era quella fuva svanida; Felicitas supponeva, che ins la vegnissi a çercar e perquei restet ella zupada nella casa privata, inua ella haveva siu quartier. Pér la sera del second di dopo quella trista affera cun ils militars venezians bandonet ella bein invelada la citad et diriget ses pass vers la selva da Lansch, inua ella arrivet la damaun suenter l’arrestaziun de siu mariu. Ella intrett nella camanna cun la speranza de cattar qua siu car infant e siu Fabian. Nella prima stanza schaschevan intgins dels infants del maester Vedrin, e quels dormivan aunc sco tais; Felicitas passet allura nella seconda stanza dasperas; là vezet ella il prim moment siu car infant, il qual dormiva cun in infant dels Vedrins sin ina bisacca nauscha. Ella se precepitet sin il piçen, il alzet si da siu igniv e biçet e carezinet cun la pli granda tenerezia. Il infant, aunc plein da sien, avrit ses égls e guardet cun surpresa sin la femna estra, la quala il tenet e strenschet a siu sein. „Mamma!“clamet allura il infant, et in quest moment se desdet allura la mamma Vedrina, la quala mortificada dalla sgrischeivla afflicziun e dolur per siu mariu e siu figl, non haveva saviu clauder ses égls fin la damaun; pér inconter far dis era ella indormentada per vegnir molestada e tormentada da terribels siemis, nels quals ella vezeva manar siu hum e siu figl al suplici (forca). Ella saglit ussa si da sia bisacca e piglet granda tema, vezend ina femna estra in sia stanza. Giust in quest moment exclamet Felicitas: „O miu car infant, miu dulç Felix, hai jeu puspei cattau tei, miu aungel!“La mamma Vedrina sentit quella vusch et audit quels teners plaids e conoschet allura subit sia nura (britt) Felicitas. Ella det in profund suspir e schet: „Eis ti qua in questa camanna della disgrazia, mia cara Felicitas? A quest plaids seguitet in torrent de larmas e la paupra mamma Vedrina ditg non savet far plaid. Tgi voless descriver la terribla anguscha, nella quala la paupra Felicitas vegnit; quella capit subit, che que stoppi esser succediu qua inzatgei extraordinari, et ella credeva nel