Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/860

852 Gion Antoni Bühler

Sin quellas demandas non vus sai jeu dar ina contenteivla resposta; quei però vus sai jeu dir, che jeu sun la muglier da vos figl Fabian e che quest infant, che jeu porta qua in braç, eis vos biadi, replichet Felicitas a sia sira.

Donna Vedrin faget ussa subit intrar sia nura (britt) zigeuna nella camanna e serret allura la porta della spelunca. Felicitas requintet allura alla mamma de siu mariu tot la historia del Fabian dapi sia fugia a Glion e la paupra mamma spondet larmas amaras per siu figl, il qual ella amava da tot siu cor, non obstant che el haveva bandonau la familia sin ina moda asch[i], [p. 167] misteriusa et indeclarabla. Felicitas paleset allura a sia sira ils plans, che ella haveva fatg a riguard il piçen Felix e la donna Vedrin era compleinamein d’accord de salver e zupentar vi il infant dals Zigeuns. Las duas femnas vegnittan perina, che inzatgi dels Vedrins dovei subit, aunc questa notg, portar l’infant a Passugg pro il Cisc, inua che el dovet restar, fin che ils Zigeuns havessen bandonau la selva. Felicitas requintet ussa aunc a donna Vedrin, che ella sei intenzionada de fugir dals Zigeuns, per ir ad anquirir siu Fabian e la paupra mamma ingraziet alla Zigeuna cun cauldas larmas per questa resoluziun. Ella impromettet alla Zigeuna de haver tota cura per il pauper infant fin che ella, la mamma del infant, ne il Fabian returni e reclammi quel.

Donna Vedrin clamet ussa il grand dels figls che era aunc a casa pro ella. Quel stovet subit preparar in schierl cun in letgett per il infant. Felicitas imbraçet ussa aunc per la davosa gada siu car Felix, il biçet e mettet allura nel schierl. Quella operaziun voleva quasi romper il cor alla paupra Felicitas, pertgei il infant dormiva e non guardava sin sia tenera mamma. Donna Vedrin accompagnet allura siu figl fin a Churwalden et il instruit, tgei che el hagi de dir a Passugg e co che ins dovei zupentar vi il infant fin che inzatgi dels Vedrins turni in qualche dis per quel.

Felicitas havet dau cambiau a sia sira et era returnada pro il camp dels Zigeuns e puspei priu possess da sia camanna, senza che inzatgi dels Zigeuns la audi. La paupra femna non savet clauder in égl da la tristezia et afflicziun sur sia separaziun da siu infant. Inconter la damaun comenzet ella allura a bragir e garir cun aulta vusch. Intgins dels Zigeuns vegnittan cun ina gada nàtier e la demandettan, tgei che ad ella maunchi, et ella garrit cun vusch lamentabla: „ina bestia rapace, in luf, mi ha ingolau miu infant, o salvei miu car Felix!“Quella canera haveva allarmau plaun a plaun l’intêr camp et ils humens se radunettan per se cussigliar, tgei che els veglien intraprender. Que vegnit allura concludiu de far ina caçia sin la bestia selvadia. Intgins dels humens s’armettan e bandonettan il camp per persequitar la bestia nella selva. Els returnettan però in paucas uras