Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/856

848 Gion Antoni Bühler

a Giacomino a mesirar sia frida sco el voleva; l’intenziun del Zigeun era stada quella, de sturnir del tot siu adversari.

Felicitas vegnit allura manada cun forza pro il camp dels Zigeuns e stovet comparer avant la regina della banda, la quala la examinet rigurusamein. Felicitas confesset alla vegliurda il motiv, per il qual ella era fugida daven da la banda e sinceret, che ella vegli pli bugen morir, che bandonar siu hum. Ella roget, ella cridet, che ins la laschi libra; adumbatten però, la veglia Zigeuna non permettet alla paupra femna giuvna, de bandonar la banda. Vezend Felicitas, che tot rogar e supplicar sei invan, declaret ella alla vegliurda, che ella vegni a mazzar se sezza, sche ella vegni da qua d’invia molestada dal scelerau Giacomino. La veglia, la quala sentiva per auter qualche affecziun per la disfortunada donna giuvna, impromettet ad ella sia protecziun. — Felicitas vegnit allura puspei incorporada alla banda e stovet girar il mund cun quella. Sia libertad haveva ella persa, pertgei ella vegniva rigurusamein pertgirada. Durant la notg stoveva ella star in ina tenda granda in compagnia de plirs auters Zigeuns e Zigeunas, che havevan adina ils égls averts sin la distortunada femna; schi, aschi ditg sco la banda se recattet nella contrada d’Aosta vegnit ella aschi zun ligiada durant la notg per far imposseivla scadina tentativa de fugir. Durant il di eran adina intgins humens in sia vicinanza, ils quals tenevan guardia. La captivada vezet, che scadina fugia sei impossibla e se remettet in sia trista sort. In siu intern però nutriva ella aunc adina la speranza, de saver desertar la seconda gada; ella era però astuta avunda de tener çelai simils pertratgaments (impissamaints), se mussand alla banda reconciliada cun sia sort.

Essend la banda arrivada in Lombardia, stovet Felicitas puspei comenzar a cantar e sunar, sco avant sia fugia; da pertot però vegnit ella accompagnada sin sias excursiuns da plirs members della banda, ils quals eran habels d’impedir sia fugia. Al principi non la molestet Giacomino; el la voleva laschar imblidar impau sia afflicziun; però dopo in meins circa comenzet el a tentar la distortunada cun sias proposiziuns de matrimoni. Cura che l’occasiun gli s’offeriva, mava (gieva) el suenter ad ella e non vegniva unfis de molestar la cun sias tentativas. In similas tribulaziuns prendeva Felicitas allura siu refugi pro la mamma veglia della banda. Quella haveva differentas gadas sminaçiau al impetuus Zigeun cun castitgs, et ina gada haveva ella era laschau exsequir in tal. Quei haveva allura irritau zun fitg il scelerau Giacomino. El se mussava humiliteivel et obedeivel alla vegliurda, mo in siu intern buglivan auters sentiments; el haveva priu avant se sez d’acquistar la Felicitas, custi que tgei che vegli.

La banda era finalmein arrivada durant la prima metad del inviern