Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/801


Il Novellist II 793

pertgei el laschava in quest moment vegnir indament ses paupers geniturs, als quals el havess ussa saviu preparar granda legria e buns dis, sche els fussen aunc stai in vita. Ma in pe de cattar in bun bab et ina cara mamma, cattet el mo la cadevula casa de ses buns geniturs e quei gli faget mal. Havend considerau in moment la miserabla casetta, nella quala el haveva la prima gada viu la glisch del mund, traget el ina clav or’da siu sac, avrit il isch della camanna et intret. El avrit allura senza far la minima canera in balcun della fenestra per contemplar puspei la dimora de sia infanzia. El observet qua aunc tot las caussas, las qualas el haveva laschau inavos, cura che el haveva bandonau casa avant circa otg anns. La miseria e la pupira, alla quala el era stau expost, durant che el viveva qua, gli vegnit subit in memoria, vezend las miserablas mobilias, che eran aunc avant maun. El serret allura puspei in balcun della fenestra, bandonet la casa paterna et ascendet la collina de S. Pietro per puspei contemplar indretg il liuc natal. El podeva strusch esser vargau si in toc il vitg, che il serveç divin prendet sia fin, et il pievel bandonet la baselgia e tot jet a casa a gentar.

La Mengia del noder Cla Piçen era stada cun l’autra giuventetgna in baselgia. Arrivada a casa, schet ad ella la mamma: Sas Ti mi dir, tgei che quei ha de muntar? Avant ina mezz’ura circa promenet in signur ester tras il vitg, guardand da pertot sin las casas, sco sche el havess las pli grandas merveglias. Essend el arrivau pro la casa dels Runells, che ei da dis et anns innà serrada, se fermet el e la contemplet sin tots mauns. Jeu pensava gia: ina casuna aschia sto quest signur bein haver viu aunc pli, ne ei quella camanna forsa aschi interessanta a quest ester, perquei che ella ei aschi cadevula? Mo tgei fa il signur? el avrit la casa — cun tgei non sai jeu — intret, et in curt moment suenter avrit el allura in balcun della stiva. In quart ura circa po el esser stau in casa, allura serret el puspei il balcun e bandonet la casa in moment avant che il serveç divin sei finiu, e jet allura si inconter S. Pietro. Il prim moment credeva jeu che il ester sei in lader, mo quei non serà, pertgei el era vestgiu cun la pli fina vestgadira che jeu hai viu in mia vita e portava ina granda cadeina ded aur inturn coliez.

Era alla Mengia pareva quei curios et ella non saveva tgei tertgar de quella historia. Ei quest signur in hum giuven ne in hum vegl? demandet ella allura la mamma.

El ei aunc giuven, respondet la mamma; el havrà al pli ses 27 — 30 anns. Da statura ei el grand e proscherus e da façia ei el in bellissim hum.

In quest moment intret il noder in stiva, il qual era stau in a Crusch