Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/791


Il Novellist II 783

e gli mussau cun il det sin las mattauns da Sent, vegnit il officier pro quellas e demandet ina e l’autra co ella hagi nom. Era pro la Mengia vegnit el, ed udind allura da quella siu nom, schet el ad ella cun mezza vusch: allura esses Vus forsa la Mengia del signur noder Cla Piçen, per la quala jeu porta in salid or’da l’Italia. Mengia vegnit coçna sco in burniu sin quels plaids e respondet cun vusch tremblanta: Da tgi mi porteis vus pia in salit?

Dad in giuven da Sent, il qual vus ama aunc adina cun la medema tenerezia sco avant 5 — 6 anns, nempe dal adester calgèr Gian Runell, il qual se recatta da present saun e fresc a Venezia, respondet il officier cun tota galanteria.

Udind la giuvna quels plaids, laschet ella currer las larmas e non era il prim moment habla de responder inzatgei al curteseivel officier; mo vargada la prima surpresa, demandet ella il ester: Et auter non mi ha Gian tramess nagut? Non ha el detg (ditt), che el vegni forsa prest a casa?

Na, respondet il officier, Gian spera de far sia ventira a Venezia e vul restar là, fin che el vegn in meglieras circumstanzias. Mo ad in maester sco Gian sa que çert reussir, d’acquistar a Venezia in curt temps ina deschenta facultad, sche la fortuna gli ei impau favoreivla. Et ussa, tgei voleis Vus trametter al Gian? In otg dis circa vom jeu puspei a Venezia.

Schei al Gian, stimatissim signur, che Mengia gli sei restada fideivla, non obstant las burascas, che seien vegnidas sur dad ella e che ella gli vegni a restar fideivla era da qua d’invia.

Mengia requintet allura aunc curtamein al officier sia historia cun il Barduot Versinell et il supplichet de relatar tot quei al Gian, sinaquei che el sappi in quala situaziun ella se catti. Il officier impromettet era alla giuvna de dar in exact rapport al Gian de tot quei che ella gli hagi confidau e che el il vegli animar de tant pli prest turnar a casa, almeins sin ina visita. Allura prendet il officier commiau dalla giuvna e s’absentet, mo el non bandonet Scuol avant de haver plidau cun humens da Sent, ils quals gli dettan aunc ulteriur sclariment sur las afferas del noder Cla Piçen cun sia figlia concernent la maridaglia de quella cun Barduot Versinell.

Quellas curtas novas de Gian portettan alla anguschada Mengia in grand levgiament. Ella saveva ussa, che Gian sei aunc in vita, che el sei saun, che el non la hagi imblidau (invlidà), che el se regordi aunc ded ella, e quei det alla giuvna ina pasch interna, che la fageva ventireivla. Sia melancholia svanit et ella flurit danovamein e s’allegret de sia vita.