Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/773


Il Novellist II 765

cun quels calzèrs, sinaquei che Gian stoppi or’da casa e che il patrun stoppi allura prender in auter famegl de lur pêr. Havend fatg quest confess, se mettet el allura in schenuglias avant il maester e roget quel per perdun, giurand che el veglia sia vita mai far ina simila furberia pli.

Quest pauper giuven ester qua, il qual vus havesses cun quella cugliuneria saviu far sventireivel, rogei vus per pardun, replichet il maester cun vusch seriusa. In pe de persequitar quest brav e galant giuven, dovesses vus plitost provar d’il imitar in sia diligenza, exactezia, fideivladat e buna conduita. Vus Giacomo haveis serviu ora qua; avant che que sei mezdi, guardei che vus seies or’da mia casa, ne che jeu lascha vus manar daven tras la policia. Mo vus, schet el, se volvend inconter Gian, che era stau present a questa malimperneivla scena, vus Gian rogo jeu per perdun, che jeu vus hai fatg in mia furia tant tort (intiert). Mo tgi havess doviu pertratgar, che quels valanaguts havessen destinau vus per l’unfrenda d’ina tala intriga diabolica? Aunc ina gada roga jeu vus per perdun, Gian, que m’increscha grandamein ded esser stau aschi vehement et aschi ingiust inconter vus. Jeu vi provar de remediar quei che jeu hai fatg del mal a vus.

Et in verdad, il maester faget tot siu posseivel per consolar Gian; el gli augmentet la paga, det a gli las pli bellas e pli finas lavurs de far, et il instruiva suenter siu meglier saver e poder; ma quest affrunt non saveva Gian imblidar; el haveva bein perdunau al patrun sia vehemenza, gli haveva perdunau las insultas che quel gli haveva fatg in sia gritta e rabbia; mo che siu maester haveva saviu haver il minim suspect, che el sei in lader, quei non saveva [p. 58] el capir et aunc meins imblidar. El haveva mai dau la minima occasiun al patrun ded esser malcontent cun el, ne a riguard sia conduita, ne a riguard sia diligenza nellas lavurs che il patrun gli haveva confidau. Et il patrun haveva in in moment de furia imblidau via tot quellas bunas qualitads del giuven, il haveva taxau per in hipocrit, per in lader in preschenscha de pliras persunas; quei haveva vulnerau il cor del brav giuven, et el se resolvet de bandonar siu patrun e la citad de Como per çercar in auter serveç. Aunc treis meins restet el però pro siu patrun, allura prendet el commiau da quel e viaget inconter Milaun. Siu patrun, che era conoschent a Milaun, gli det ina recommandaziun al ad in amitg de quella citad, il qual era in calgèr.

Gian bandonet cun lev cor la citad de Como e viaget il prim di fin a Monza; là pernottet el in in albergo, nua che el havess cattau ina buna occasiun de prender serveç; mo Gian non haveva amò imblidau ils