Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, IV.djvu/676

668 Otto Carisch

La considereits bucca er sco puccau? Igl ei ver faulsadad ner simulaziun ei savenz schi greva dad ancanuscher a da disfranziar andreg, ca ei schabegia bucca da rar, ca igl prus ven teneus mai par simulatur, ad igl simulatur par prus; igl glisner [p. 9] par galanthum, ad igl galanthum mai par glisner. Quei ei la fleivlezia humouna ca nus maina anèr. Bein cunven ei da nus ragurdar dad ella a da nus patarchear duas gadas, avont ca da accusar anzichi da faulsadad ner simulaziun, scha nus vein bucca gieu l’occasiun dad igl ancanuscher pli da tier. Mo tont ei er ver, ca ei dat malvantireivlamein per memgnia bears fauls a simulaturs tenter ils carstiauns. Er quei puccau meina cun sasez zanur a ruiña alla gieut Alla leuga pon faulsadad a simulaziun bucca star zuppadas. Bauld ner tard vegnen er ellas alla glisch, a diffidonza a sbittament savundan ad ellas. Mo pernein igl cass ea ei reusseschian da star zuppadas anqual gada avont la glieut: chiei grond mal ha la faulsadad bucca schon cun sasezza? Nossa natira vul, ca la bucca plaidig mai quei ca igl cor senta; ad igl fauls fa tutt igl cuntrari: sia bucca plaida caussas ca än bucca en seu cor, a quei ca seu cor senta, skivescha el da gir ora ner d’ofniar. Ei quei bucca schon zanur a svantira! Sinceritad a gir la vardad portan schon cun sasezzas [p. 10] in dulsch daleg. Veits bucca er vus senteu, m. a. iña gada ner l’autra co igl cor s’animescha, cuntentienscha interna a curascha creschan, cur vus veits plidau la vardad? Veets bucca vus ancarscheu, co igl cunfessar la vardad a dar pardichia ad ella surlievgia igl cor, ilg scaulda a lagrenta, co ils ögls targlischan a tutta la fatscha a l’olma sezza sa rusereina? Mireit all’incuntra sin igl fauls, sin igl simulatur, scha el ha oung bucca, par aschi da gir, sturneu d’igl tutt sia cunaenzia; mireit co el ei malruvaseivels, co el ei adina en tema da esser scuvierts, da sa cuntergir; co la faulsadad strenscha a conturblescha seu cor, co el skiva la glisch, sbassa ils ögls: a vus gnits bucca a puder scanuscher, co er quei puccau ei bucca mai la zanur, mo er la svantira a ruiña dalla glieut:

3. Ei dat oung iña terza sort da puccaus, ca sto gnir menziunada. Jou manegia quei puccau, d’igl qual in pudess en guissa maniera gir, ca el seigig nè dad ovras nè da partrachiaments, mo bearons la munconza da quellas a da quests: igl puccau dall’indifferenzia.

[p. 11] Cont trista la situaziun d’igl indolent ner indifferent, a cont grands seu mal, ei chiunsch da ver ent, scha nus igl considerein mai vi dad ina persunna privata ner en cuminonzas antiras. Mireit iña persunna, hum ner dunna, richa, pussenta sco vus leits, mo indolenta en seu far a laschar: a vus gnits a sentir, scha bucca grond displascher, s’igl meinz cumpassiun dad ella. Suenter nossa natira duvein nus nus lagrar, vasend caussas ludeivlas, nus interessar par ellas a las promover. Igl indifferent