 |
Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. | |
| Priedis | 661 |
regian errurs bucca meinz gronds a priglus tenter la plipart d’ils carstiauns.
Sutt ils scazis en tschiel sa figureschan bears caussas, ca hagian zund nagutta da far cun las caussas da quest mund, a seigian da tal natira, ca igl carstiaun [p. 10] possig far bein pauc, par ils sentir a guder schon cou sin terra. Suenter ca ei para ad els fuss la differenzia principala tenter ils scazis en terra a quels en tschiel naginn’autra ca quella: ils scazis en terra seigian da tier, da puder tuccar cun maun, vaseivels a da puder sentir a guder en minchia occasiun schon cou en terra; ma quels d’igl tschiel seigian scazis dalunsch; zupai a noss oegls a tals ca cou en terra ils saveian nus mai aflar a guder. A da chi ca giudichesa aschia, po ins sa smarvigliar scha el ei tentaus dad anqurir a da s’appropriar principalmein mai ils scazzis en terra, ca el ancanuscha schi bein par propria experienzia, a da far pauc quint a sa dar pauca breigia par quels en tschiel ca gli paran schi dalunsch. Scha bein nus stuvein nus prender puccau da quels ca partrachian aschia, sund iou bein dalunsch (d’ils) dad els cundemnar senza misericorgia. Er els än da quels ca san bucca chei ei fan; a quont pli gronds a pernicius lur errur: a schurvament ei: tont pli nus sto ei star a cor d’an liberar els a da gnir en agid a lur cardienscha.
[p. 11] Igl grand errur enten igl qual els s’aflan, consista principalmein enten igl crer, ca ils scazis d’igl tschiel seigian mai scazis dalunsch, da conseguir mai en l’autra vitta, a nunpusseivels da sentir, a gustar lur dulschezzia a da guder da lur vartid schon en questa vitta.
Ner chei vus imagineits sutt ils scazis en tschiel, ca igl Salvader nus admonescha da rimnar? vus mi vegnits a risponder: la beadienscha. Gie, m. a. ei in da quels scazis principals d’igl tschiel, ca nus duvein anqurir. Ad igl ei la vardad, enten sia perfecziun la gnin nus a puder spichiar a guder mai en l’autra vetta. Mo chi ca l’amprenda bucca ad ancanuscher chi ca l’anquera bucca a senta bucca pli ner meinz atroquan en in guiss grau schon en questa vitta; quei sa spechig bucca da l’aflar a da guder ella en sia perfechiadad enten l’autra vetta. Chei ca dei daventar noss’ierta enten tutta perfecziun en l’autra vetta, sto vegnir antsciet a rimnau e sentieu schon en questa. Agls prus savundan lur ovras. Ner leits gir: la vetta perpettna seigig in scazzi d’igl tschiel? Giè, el ei in da quels; mo antscheiver sto la vitta perpettna enten scadin schon cou en terra, scha ella dei daventar cumpleina a sia sort enten la perpettnadad. Ad aschia [p. 12] eis ei cun tutt ils scazis d’igl tschiel; enten lur cumpleinadad a perfecziun ils vegnin nus a puder gustar a guder mai en tschiel; mo ad ancurir ad a rimnar els stuvein nus antscheiver
